15 januari 2010
Top 10 van 2009
Terwijl ik nog volop bezig ben met het opstellen van mijn lijstje voor afgelopen decennium dringt ook het afgelopen jaar zich op. Een jaar dat matig was; een top 10 vullen lukte nog probleemloos, maar veel meer moest het toch niet zijn. Wat niet wegneemt dat er voldoende kwaliteit in de zalen is geweest dit jaar, waarvan enkele nog lang onthouden zullen worden.Aangezien de plaatsen in een top 10 beperkt zijn, blijven nog enkele hoogtepunten van het jaar onbekroond. Zo is er geen plaats voor Avatar, een film die zeker onthouden zal worden en waar ik erg van genoten heb, maar net dat beetje extra miste. Andere hoogtepunten waren er in het sublieme Der Baader Meinhof Komplex, een film die handelt over de aanslagen van het Rote Armee Fraktion; misschien had de balans iets meer op de personages en minder op de gebeurtenissen mogen liggen, maar je zal nooit een boeiendere geschiedenisles krijgen. Dit geldt ook voor Frost/Nixon, dat samen met mijn andere Oscarfavoriet The Wrestler nét buiten de boot valt. Alsook Star Trek, er zijn maar weinig blockbusters die dit niveau halen, maar het gebrek aan originaliteit deed de film net de das om.
Dead Snow is luid, smerig en politiek incorrect. Zombieliefhebbers begrijpen dat dit pluspunten zijn; Dead Snow is de beste oldschool zombiefilm in vele jaren. Het genre wordt door films als [Rec] en 28 Days Later terug omarmd door mensen zonder voeling met het genre. Niet dat deze films slecht waren (alhoewel [Rec] toch immens overschat wordt), maar de essentie van het genre ligt nog altijd binnen klassiekers als Evil Dead II en Breaindead. Dead Snow past onder deze noemer en is een rock&roll zombiefilm met een hoog fungehalte. En natuurlijk: Nazi zombies.
Kathryn Bigelow levert met The Hurt Locker de sterkste Irak-film tot op heden af. Sergeant William James is een expert in bommen ontmantelen en heeft er op moment van filmen 873 bijna-doodervaringen opzitten; de man is verslaafd aan oorlog en The Hurt Locker levert een blik binnen de psychologische wereld van deze man. Nogal verrassend dus dat er binnen dit serieuze script meer actie zit dan in de conventionele superheldenfilm. De film wordt overladen door set pieces waar steevast de spanning tot zeer grote hoogtes wordt opgewerkt, maar blijft altijd meer dan "slechts een actiefilm".
District 9 was ongetwijfeld dé grote sleeper-hit van 2009. Neill Blomkamp kreeg - met de steun van Peter Jackson - 30 miljoen ter beschikking om zijn kortfilm Alive in Joburg uit te werken tot een volledige speelfilm. Vooral in de eerste helft is hij erin geslaagd om een memorabel en uniek stuk cinema te creëren, waar Sharlto Copley zich al improviserend in rasechte documentaire-stijl doorheen de sloppenwijk van de aliens werkt. En ookal verliest de film zijn originaliteit in de tweede helft waar het niet meer dan een (nog steeds goed uitgewerkte) actiefilm wordt, is het geheel zonder twijfel een heel erg sterke film gebleken.
Quentin Tarantino is een vreemd figuur. Met slechts twee écht goede films op zijn palmares heeft hij zich toch opgewerkt tot een legende die vooral bij de jeugd op handen gedragen wordt. Waarop de fanbase precies gebaseerd is weet ik niet, maar de man verdient zijn status weer een beetje meer nu hij - vijftien jaar na Pulp Fiction - een derde ècht goede film op zijn naam mag zetten. Inglourious Basterds is weeral eerder een grote collage van andermans stijlen en ideeën, maar de manier waarop hij het hier in één film brengt is niet minder dan indrukwekkend te noemen. En dan is er nog die geweldige Hans Landa die met gemak de meest geniale schurk van het jaar is. Buongiorno nog aan toe.
Toegegeven: ik ben geen Pixar fan. De productiestudio levert onmiskenbaar steevast kwaliteit af, maar ik mis veel te vaak iets in de film: Wall-E verwatert na de geweldige eerste helft in een standaard verhaal met slapstickhumor, Finding Nemo werd mij nooit iets meer dan 'amusant' en Monsters, Inc ziet enkele van de meest briljante Disney ideeën aller tijden in rook opgaan in een zwak script. Neen, naast Toy Story en Ratatouille heeft Pixar niet veel uitgebracht waar ik echt wild van word. Wel, Up dus wel. Om maar niet te spreken over de openingsscène - die bijna niet met woorden te beschrijven is - zit de film verder vol met interessante personages, leuke scènes en een geweldig gevoel doorheen de hele film. Eén van de beste films die Pixar al heeft uitgebracht.
Zoals ik in mijn review al schreef is In the Loop één van de meest intelligente komedies in jaren. Niet beperkt tot één vorm van humor mikt de film steeds erg hoog; bij elke grap wordt er volop gegaan voor een begrijpend gegniffel of een lompe bulderlach en - vaker dan soortgelijke films - slaagt In the Loop daadwerkelijk in zijn opzet. Zeker niet naar iedereen zijn smaak, maar voor wie niet vies is van een beetje buitenlandse politiek een absoluut meesterwerk.
Maar weinig mensen hadden op voorhand durven voorspellen dat Duncan Jones - zoon van David Bowie - met het sterkste stuk science fiction van het jaar zou komen. Maar uiteindelijk blijkt Moon een klepper van formaat te zijn waar alles aan klopt: het relatief originele verhaal, de perfecte pacing en de meesterlijke prestatie van Sam Rockwell maken van Moon een complex maar toegankelijk verhaal dat weet te fascineren van begin tot eind. Enige minpunt is het dagenlang vastzitten met de gedachte aan Space Oddity.
Het is geen Evil Dead IV maar Sam Raimi kwam nooit eerder zo dicht in de buurt. De koning van de horrorkomedie keerde voor het eerst na Army of Darkness terug en liet meteen zien dat hij zijn touch niet kwijt is. In plaats van zombies krijgen we deze keer een oude vloek, maar verder blijft het basisprincipe hetzelfde. Alison Lohman ondergaat een flinke dosis pech, terwijl Raimi zich duidelijk terug amuseert in de regiestoel: schrikeffecten worden gebruikt voor alles behalve het aanjagen van angst, er valt heel wat te doen rond een geit en David Paymer kreeg géén bloed in zijn mond. Dé cinema-achtbaanrit van 2009.
Spike Jonze waagt zich aan gedurfd experiment: Where the Wild Things are is geen kinderfilm, maar veeleer een film over je eigen kindertijd. Een introspectieve film die sterk afhankelijk is van je eigen ervaringen als kind en de mate waarmee je hiermee momenteel in contact staat. Daarmee niet de meest toegankelijke adaptatie van het kinderboek, maar wel een veel sterkere film waar maar weinig filmmakers in zouden slagen. Spike Jonze brengt de wild things tot leven door een mix van kostumering en CGI en werkt de film af met een prachtige fotografie, knap camerawerk en een wondermooie soundtrack van Karen O. Door de ietwat trage pacing en het ontbreken van een echt plot of typische narratie zal dit vast niet naar ieders smaak zijn, maar indien je er voor open staat valt er héél veel te vinden in Where the Wild Things are.-Days-of-Summer.png)
Dat juist binnen de romantische komedie - het genre bij uitstek dat de cinema compleet aan het verzieken is - er een magische en betoverende prent als (500) Days of Summer opduikt; de ironie ontgaat u vast niet. Debutant Jessy McCartney brengt een zelden gezien oprechte kijk op de relatie; hartverwarmend mooi bij momenten en wat later weer even hard deprimerend. Door de speciale structurering van het verhaal volgen de tegenstrijdige emoties mekaar zeer snel op, maar nooit voelt dit enigszins verwarrend aan. We leren de personages begrijpen en voelen precies wat er in hun hart omgaat, doorspekt met een wijde variatie aan sterke scènes (grappig, vertederend, ontmoedigend en ga zo maar door), visuele innovatie én een uniek gevoel doorheen de prent. (500) Days of Summer werd een film die twee weken in mijn achterhoofd bleef camperen om me dagelijks nog even te herinneren aan dit moderne meesterwerk. Zonder enige twijfel mijn absoluut favoriete film van het voorbije jaar.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Mooie lijst met films. The Hurt Locker vond ik persoonlijk een prachtige film, maar die is hier nog nergens op DVD... Schijnt in februari 2010 eindelijk te komen.
BeantwoordenVerwijderenJe hebt me zeker overtuigd om een paar films te kijken :D
BeantwoordenVerwijderenMoet er nog een paar van zien, maar het is zeker een mooie lijst =D
BeantwoordenVerwijderenIk weet zeker dat geen ene film mij teleur zal stellen iig.