29 januari 2010
Let the Right One In (2008)
Sinds 2008 zijn vampiers terug cool. De bleke bloedzuigers zonder spiegelbeeld hebben zich uit de gothic-kringen gevochten en liggen sindsdien weer goed in de markt bij het publiek, specifiek bij de jongere, vrouwelijke kijker. Want laten we eerlijk zijn: sinds de populariteit van de Twilight-reeks (die vampieren reduceert tot blinkende eenzaten met een voorliefde voor bloed en eendimensionale verhaallijnen) is het milieu waarin Nosferatu ooit heerste flink omgeslagen. HBO zorgde echter dat de vampieren door True Blood hun waardigheid niet compleet verloren. Tomas Alfredon deed hetzelfde met zijn verfilming van het boek Låt den rätte komma in en vergaarde internationaal succes met zijn film die zowel weet te ontroeren als te beklijven.Centraal staat de relatie die zich vormt tussen Oskar en zijn nieuw buurmeisje/vampier Eli. De problematiek die hiermee gepaard gaat wordt niet naar de achtergrond geschoven maar vormt het hart van de film; in principe is dit eigenlijk boven alles een coming of age van een twaalfjarige.
In tegenstelling tot de hierboven genoemde werken weet Let the Right One In zich te onderscheiden in zijn toon: nooit overdreven sentimenteel, nooit pikzwart in zijn duisterheid maar steeds op het randje van beide. De band die Oskar en Eli vormen is mooi om te zien, maar er weegt steeds een zware onzekerheid op de ware bedoelingen van de vampier. Anderzijds zijn de scènes waar we de donkere kantjes van de personages zien ook altijd beladen met een gepaste melancholie. Een verdienste die - naast de knappe (maar sobere) regie van Tomas Alfredson - ook volledig staat op de jongere protagonisten (Lina Leandersson en Kåre Hedebrant die beide sterk spelen) en de schitterende cinematografie.Het grote probleem zit hem echter in de adaptatie van het originele boek, waar flink wat aanpassingen aan gedaan zijn. Dat de voogd van Eli in de overzetting geen pedofiel blijkt te zijn is begrijpelijk, maar de subplots die de focus van de twee knapen trekt weet de schwung toch enigszins uit het geheel te halen.
Een vrouw die gebeten wordt en zelf langzaamaan een vampier wordt is een leuk idee en geeft enkele sterke scènes, maar krijgt veel te veel tijd om zich te ontplooien (ruim een half uur), zonder dat het uiteindelijk echt ergens naar toe leidt. Dat Oskar last heeft van enkele pestkoppen (die zo standaard zijn dat je je afvraagt uit welke cliché-databank ze zijn opgevist) is essentieel voor het verhaal, maar wordt niet met dezelfde finesse gebracht die het hoofdverhaal rijk is. Daardoor is Let the Right One In een mooie en betoverende film geworden die met een beetje extra tijd op de werktafel tot een genreklassieker getrimd had kunnen worden.7.5
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Tis een heel bijzondere film, en niet echt in een rijtje te plaatsen.
BeantwoordenVerwijderenOverigens zijn vampiers naar mijn mening nooit out of the picture geweest, denk aan Underworld, Van Helsing, Queen of the Damned en imo de beste vampierfilm, de klassieker Interview with the Vampire.
Vampiers zijn altijd 'sexy' geweest, ik meen dat Bela Lugosi ook zo zijn charme had.
Maargoed, de 'highschool' vampiertrend is wel gezet door Twilight en dat zien we nu ook door tvseries als the Vampire Diaries.
True Blood hoort in dit rijtje niet thuis imo.
Genoeg over vampiers ='D Ik kan er uren over doorpraten.
Goh, Underworld misschien nog, maar verder zijn dat geen echte vampierfilms of geen echt grote hits geweest (zeker niet zoals het nu weer "hip" is). En Béla Lugosi was de shit ja.
BeantwoordenVerwijderenToevallig een stuk van "The Vampire Diaries" gezien deze week en zag er uit als een wel héél makkelijke cash-in. True Blood hoort daar zeker niet in thuis, vooral omdat het samen met Twilight en Let the Right One In die nieuwe vampierstroming populair maakte in 2008. Een film die twee jaar later exact hetzelfde doet zonder originaliteit is een groot verschil.
The Vampire Diaries vind ik zelf ook ontzettend slecht =')
BeantwoordenVerwijderenIk kijk het niet meer.
Wat bedoel je geen echte vampierfilms?
Ik heb geen idee van cijfertjes, maar heb toch het idee dat degene die ik opnoemde behoorlijk succesvol waren (met uitzondering van Queen of the Damned en Van Helsing misschien)
Wel, Van Helsing is zeker geen echt vampierenfilm, eerder een algemene monsterfilm waar ook wel wat vampieren voorbijkomen. En Queen of the Dead is dan de "niet echt grote hit". Interview with the Vampire vind ik ook niet echt passen aangezien die qua toon ook compleet anders is dan de typische vampierenfilm (al is het eeuwen geleden dat ik die nog eens op tv zag verschijnen).
BeantwoordenVerwijderen