14 januari 2010
Hot Fuzz (2007)
Na de grote hit die Shaun of the Dead was kregen Edgar Wright en Simon Pegg de mogelijkheid om een vervolg te schrijven op hun knappe zombieparodie. Met min of meer dubbel zoveel budgetaire mogelijkheden gingen de twee aan tafel zitten om eens diep na te denken. Het resultaat bleek even ruim en simpel als het basisidee achter Shaun of the dead: een parodie op de big budget actiefilm.
De beginsituatie is hier compleet omgekeerd aan Shaun of the Dead: het Pegg-personage is een overijverige politieagent die de rest van het Londense korps belachelijk maakt door zijn resultaten. Hij wordt dan overgeplaatst naar het landelijke Standford waar er als politieagent niets te beleven valt. En dan gebeuren de moorden...
Net als hun vorige prent is Hot Fuzz een sterke parodie geworden die het genre nergens belachelijk wil maken. Wright en Pegg zijn duidelijk liefhebbers van actiefilms en creëren hier in de eerste plaats (wederom) een sterke genrefilm die toevallig plaatsvindt in een lachwekkende situatie. De camera en editing is razendsnel en vol energie, Pegg gedraagt zich als eender welke actieheld archetype
en maakt in zijn koel gedrag enkel plaats voor de occasionele oneliner. Technisch gezien is dit gewoon een zeer degelijke actiefilm, zijnde het niet dat Pegg voornamelijk minderjarigen uit cafés zet en achter zwanen holt. Het is hetzelfde soort humor dat zo goed werkte in Shaun of the Dead en hier wordt er niet van stijl veranderd: geen opzichtige, zelfbewuste flauwigheden maar oprecht grappige situaties die steevast doodserieus benaderd worden. De link tussen de twee films is overduidelijk en wordt zelfs op gepaste momenten uitgebuit; dit soort links zullen we hopelijk nog vaker tegenkomen in The World's End, het aankomende slot van de zogenaamde 'blood-and-icecream trilogy'.Het is pas tijdens de climax dat Hot Fuzz zich echt kan onderscheiden van zijn spirituele voorganger. Waar Shaun of the Dead zich toch wat verslikte gedurende het laatste half uur staat Hot Fuzz recht om volledig te ontaarden in een weergaloze o
ver-the-top actiesequens die zijn gelijke niet kent. De volledige bevolking van Stanford keert zich tegen Pegg en er volgt een grote hoeveelheid aan shootouts en actiescènes: de minder belangrijke personages die gedurende de film subtiel werden neergezet krijgen allemaal hun moment de gloire wat leidt tot een handvol memorabele scènes en een twintigtal minuten absolute hilariteit. Het volledige team heeft er duidelijk plezier in om deze finale te creëren en dat spat op zijn beurt weer van het scherm af, zonder op één moment de serieuze aanpak te verliezen. Jawel, Wright en Pegg hebben duidelijk geleerd uit hun vorige fout.8.0
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten