14 januari 2010
Shaun of the Dead (2004)
Shaun zijn leven is één grote sleur: hij zit vastgeroest in zijn toekomstloze job in een electronicaketen en het lijkt hem niets te schelen. Zijn vrije tijd balanceert hij volledig tussen thuis zitten met zijn beste vriend Ed (een luilak zonder job die zijn dagen vult met bier, videospelletjes en moppen tappen) of op café gaan samen met zijn vriendin. Die sleur breekt echter volledig wanneer zijn vriendin hem plots laat zitten, en aangezien een ongeluk nooit alleen komt breekt er ook nog eens een gigantische zombie-epidemie uit. Neen, het zit Shaun allemaal niet mee.
Simon Pegg (die het hoofdpersonage vertolkt) en regisseur Edgar Wright begrijpen als geen ander hoe een goede parodie eruit moet zien. Wanneer het duo aan een vers script begint focussen ze zich niet op een aantal specifieke films zoals het overgrote deel van de moderne parodieën doet (de befaamde Movie reeks, bijvoorbeeld). Neen, de heren grijpen een genre (in dit geval dus de zombiefilm) en verleggen de grenzen van het genre op een heel aparte manier; de twee vervallen nooit in een
simpele opeenvolging van grappen met een dikke knipoog zoals zoveel slechte collega's doen. Shaun of the Dead is in essentie een serieuze film die nooit van zichzelf lijkt te weten dat het slechts een parodie is, hierdoor voelt de film veel steviger en voller aan dan de 'concurrenten'. Het is door dit gegeven dat de film werkt; wanneer een groepje overlevenden een zombie met biljartkeus te lijf gaat op de maat van Queen's "Don't stop me Now" - een scène die in essentie misschien wel cartoonesk klinkt - voelt het nooit aan als over-the-top belachelijk. Zelfs de minst subtiele momenten van de film voelen - geheel door de algemene sfeer - nooit aan alsof het er in zit om te lachen, en dat is precies waarom de humor in de film werkt.Maar (en dit is een vrij grote 'maar') de film vergeet dit tegen het einde zelf. Het is niet dat de film plots vervalt in de wijze van andere platte farçes, het is eerder dat de film vergeet dat het überhaupt een komedie is. Zoals ik al aangaf lijkt de film niet te beseffen dat het een parodie is, dat is nu eenmaal waarom het grappig is, maar het laatste kwartier is gewoonweg geen parodie meer.
De film vervalt in het doen van een normale zombiefilm: zombies worden neergehaald terwijl de defensielijn steeds iets verder opschuift, enkele overlevenden worden te pakken genomen, er wordt heel veel geroepen en de toog vliegt in brand, en hoewel dat allemaal zéér entertainend is wordt er tijdens die volledige finale nauwelijks een grap verteld. In dat gegeven wordt de film uiteindelijk zelf zijn eigen onderwerp en parodieert Shaun of the Dead naar het einde toe zichzelf. Dit gegeven breekt de sfeer van de film op een bepaald moment en hoewel er nooit aan kijkplezier wordt ingeboet verschuift het effect van de film wel, wat een vreemde sfeer geeft. Desalniettemin is er veel te veel dat effectief werkt aan Shaun of the Dead om de film hierop af te kraken en heeft deze onverwachte kaskraker het succes zeker niet gestolen. Een verademing binnen het genre 'komedie', dat helaas steeds verder afsterft.7.0
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten