14 februari 2010

King Kong vs. Godzilla (1962)

Wanneer je een Japanse sequel kijkt op een Amerikaanse klassieker die dertig jaar eerder verscheen kan je je verwachtingen maar beter beperken. Maar met een titel zo episch als King Kong vs. Godzilla is dat allerminst evident, zo'n titel klinkt meteen als een weergaloos spektakelstuk en instant klassieker. Maar helaas: na een hoop miserie die veel te uitgebreid is om hier uit te schrijven werd de film uiteindelijk een grote tegenvaller. Lang verhaal kort: het Japanse origineel was eigenlijk een obscuur soort komedie waar alleen in Japan mee gelachen wordt, dus werd de film in Amerika opnieuw in mekaar gestoken om het gevecht tussen de twee legendes (wat in het origineel voornamelijk een subplot was dat als achtergrond diende voor de film) als centrale plot neer te zetten.

Natuurlijk heeft het gevecht absoluut de draagkracht niet die daar voor nodig is. Universal Studios dacht dat King Kong vs. Godzilla niet geschikt zou zijn voor Amerikaanse kijkers en besloot de film daarop aan te passen. Dit komt er min of meer op neer dat scènes die de personages uitdiepten geschrapt werden en vervangen door frustrerende nieuwsuitzendingen van de Verenigde Naties. Tijdens deze zéér frequent voorkomende onderbrekingen kijk je eigenlijk naar een of andere douchebag die de plotlijnen - die door de editing niet meer kloppen - terug aan mekaar probeert te knopen. Een hopeloos amateuristische rommel die het tempo keer op keer uit de film haalt. Deze 'eigen visie' op de film bouwt volledig op naar het eindgevecht en - zoals je wel kan verwachten - is dit een van de minst voldoenende climaxen van eender welke grootste monsterclash. Godzilla spuwt vuur en gooit wat stenen, King Kong smijt ze terug en de twee worstelen wat rond. Na enkele minuten stopt het gevecht plots zonder een duidelijke reden of winnaar en rollen de eindcredits. Knullig, om het licht uit te drukken.

Het verhaal is zo banaal als je kan verwachten, en dat is niet per sé negatief. Godzilla ontwaakt uit de ijsberg waarin hij vast zat en sneller dan de gemiddelde anime-fan raast hij zich een weg naar Japan toe. Kong neemt een omweg en wordt door enkele zakenmannen/ontdekkingsreizigers meegenomen naar het platteland waar - je zag em vast niet aankomen - hij ontsnapt. De twee lopen wat rond door Japan en komen dan tot een gevecht: Godzilla blaast wat vuur richting Kong, die op zijn beurt wegloopt. Even later komen Godzilla en de pussy (die vergast werd en met behulp van ballonnen (ja, ballonnen!) tot bij Godzilla werd gedreven) elkaar weer tegen en dan gaat de strijd min of meer gelijk op. Het enorm saaie gevecht - waar Kong enkel en alleen overleeft omdat hij kracht put uit stroom (je leest het juist) - kent geen winnaar en eh... tja, dat was de film wel zowat. Je zou misschien verwachten dat een duel tussen de twee meest iconische monsters uit de filmgeschiedenis wat meer ballen zou hebben, maar dat valt flink tegen.

De stopmotion stijl van de eerste King Kong werd overboord gesmeten en de productie ging volledig voor de Godzilla-stijl: Japanners in kostuums die miniatuursteden afbreken. In theorie is daar niets mis mee (het Godzilla pak ziet er degelijk uit), maar het Kong-kostuum is een grote grap en kaakslag voor het origineel. Zijn gezicht is onbeweeglijk en lijkt op hersenbeschadiging te duiden, terwijl het lichaam beplakt is met het schijnbaar geschoren haar van enkele ongelukkige straathonden. De Amerikaanse versie van King Kong vs. Godzilla is in elk aspect een farçe en een misdaad tegen het origineel. Het lijkt dat na de 200.000 dollar die voor de Kong-rechten betaald werden (een indrukwekkend bedrag in 1963) het budget volledig op was en de film dan maar gemaakt werd door vrijwilligers die niet betaald moesten worden. Dat zou in ieder geval een excuus zijn voor deze grote teleurstelling.


2.5

Geen opmerkingen:

Een reactie posten