25 september 2010
Intensive Care (1991)
Wanneer Nederlanders het aandurven een horrorfilm te produceren is het altijd iets om te bewonderen. In De Lift was er de dreiging van een lift die mensen vermoordt, en in Amsterdamned kreeg Nederland zelfs zijn eigen Halloween-achtige slasherfilm waar de seriemoordenaar in de Amsterdamse kanalen rondzwom. En met Intensive Care heeft Nederland ook een typisch slechte B-horrorfilm, op quasi elk vlak zo amateuristisch dat het bijna onmogelijk is om als liefhebber van zogenaamde "goede slechte films" niet vol te genieten. Het is cheesy, desastreus geacteerd, kent hilarische suspense-scènes en zelfs een beetje héél erg vreemde starpower. Het staat onderhand bekend als één van de slechtste Nederlandstalige films aller tijden, maar dat is flink overdreven. Voor liefhebbers van kwalitatief minderwaardige cinema is dit een zeer aangenaam schouwspel.We bevinden ons in een ziekenhuis: we zien een monitor waarop het hartritme van een patiënt wordt bijgehouden, enkele chirurgen die druk bezig zijn, en dan... oscarwinnaar George Kennedy. De man die schitterde in Cool Hand Luke en de Naked Gun trilogie heeft een dagje in zijn agenda vrijgemaakt om een tiental minuten materiaal in te blikken voor deze low-budget, Nederlandstalige horrorfilm. Hallucinant; moest Kennedy zijn carrière in het slop gezeten hebben viel het misschien nog te begrijpen, maar Intensive Care werd in hetzelfde jaar als The Naked Gun 2½ uitgebracht. Ze moeten er flink want geld tegenaan gesmeten hebben om hem te strikken, waarschijnlijk veel meer dan het uiteindelijk waard was. George is aan het opereren en maakt een incisie. "Meneer, dat was de aorta: u moest de galgang doorsnijden". George is niet tevreden met de commentaar van zijn assistent, waarop hij lichtjes gepikeerd zijn scalpel door de galgang en de aorta ramt. "Jij weet er zo veel van, doe het zelf maar!". Oké, ik neem het terug: hij was dat geld duidelijk waard. George wordt bezocht door de voorzitter, een arme Nederlander die het kortste strootje getrokken heeft: hij wordt gedwongen om Engels te spreken, ookal is hij daar nauwelijks toe in staat. Hij zegt dat Kennedy subsidies heeft gekregen om zijn werk verder te zetten, maar dat het hospitaal die geweigerd heeft en zijn experimenten zullen stopzetten. Want, zo zegt hij zelf: "Joe and aai botse know this wesearch isn't worsless: THE PROBLEM IS JOE! Joe don't care about the lifes it kosts!"George is niet tevreden en gaat maar even rondrijden, maar door de roekeloosheid van een andere chauffeur rijdt hij vol in op een vrachtwagen: de motorkap en bumper zijn compleet kapot en de voorruit heeft het ook niet overleefd, maar uiteindelijk heeft hij toch enorm veel geluk, het had namelijk veel erger kunnen zijn. En dan ontploft zijn auto, want dat gebeurt er nu eenmaal als je motorkap kapot is. En dan ontploft de vrachtwagen zelf. En dan de oplegger. En dan explodeert het geheel nog eens in een vuurbal die een tiental meter hoog reikt. Net als in het echte leven.
Zeven jaar passeren. George Kennedy leeft nog, hij ligt alleen in coma en is zwaar verbrand zodat een goedkopere acteur zijn plaats heeft kunnen innemen. Op de afdeling waar hij ligt leren we onze held kennen: Koen Wauters. In de 90's was de zanger van Clouseau nog een type DiCaprio waarvan alle meisjes zot waren en alle jongens het een homo vonden, en speciaal om dat nog eens extra te benadrukken is hij opgemaakt met een kilo mascara. Het is oudjaar en hij is zich flink aan het amuseren door carnavalmaskers op de comateuze patiënten te plaatsen. Maar hey, wat kan je anders van een mannelijke verpleger verwachten. Een nieuwe verpleegster die voor de eerste keer haar ronde doet gaat de coma-afdeling binnen. De arm van de man die voorheen George Kennedy was valt langs zijn bed. De verpleegster gaat kijken en wil zijn masker verwijderen, maar plots wordt ze bij haar hoofd gegrepen en wordt ze de nek omgedraaid. Dit is de badguy in de film: de dokter die door een uiterst explosief auto-ongeval zeven jaar in coma belandde, en daardoor een motivatieloze seriemoordenaar/monster geworden is. Koen belt ondertussen naar zijn liefdesinteresse, Amy, en is teleurgesteld wanneer hij leert dat ze al plannen heeft gemaakt met "de lul met het leren jackie". Koen vindt het maar niets dat zijn vlam al plannen heeft gemaakt voor oudejaarsavond en hangt de telefoon op (uiteraard na eerst een trio voor te stellen, want zo kennen we Koen wel). Hij rijdt naar huis, waar zijn ouders beginnen te klagen wanneer ze merken dat er een grote snee in de hoofdsteun van de auto is gemaakt. Blijkbaar was dit om een of andere reden het tweede slachtoffer van het monster: een hoofdsteun, de schurk! Nu hun ouders weg zijn is het tijd om te jammen: Koen Wauters, Amy en haar broertje Bobby (de namen in deze film...) maken wat muziek. Bobby zit aan de piano, waardoor we hem alleen zijn hoofd kunnen zien schudden. Amy speelt gitaar, maar door knap camerawerk zien we nooit een beeld van onder haar nek. Het is aan Koen Wauters en zijn saxofoon om de scène te dragen en ons te doen geloven dat ze daar met hun drieën muziek aan het maken zijn. Probleem: Koen Wauters kan schijnbaar geen saxofoon spelen. Hij doet een beetje alsof hij in de saxofoon blaast en beweegt zijn vingers soms wel een beetje, maar aangezien er gewoon een jazzy CD over de scène heen wordt gespeeld valt Koentje gigantisch door de mand. Maar goed, het is niet alsof ze de totaal nutteloze jamsessie uit de film hadden kunnen houden, toch?
Een scène later heeft Koen de saxofoon vervangen door Amy en doet hij alsof hij in haar aan het blazen is (ik ben een meester der eufemismes). Wanneer Koen opnieuw ontdekt dat Amy eigenlijk met De Lul Met Het Leren Jackie samen is wordt hij kwaad en stormt hij naar buiten, waar De Lul met een bloemetje staat te wachten: hij heeft alles gezien. Koen loopt naar hem toe: "Je mag er weer bij hoor, ik ben klaar", sneert hij. Daarna lacht hij wat met de bloemen die de arme jongen heeft meegenomen. "Waarom doe je altijd zo gemeen tegen me?", vraagt de jongen, waarop Koen Wauters hem tegen de vlakte bitchslapt. Wanneer De Lul naar binnen wil bedenkt Koen zich en keert hij zelf terug naar binnen. Koen Wauters is een asshole! Terug binnen legt Amy hem uit dat ze niets met hem wil beginnen omdat ze jeugdvrienden zijn: Koen smijt zichzelf op haar. Ze duwt hem weg: Koen trekt haar blouse open en sleurt haar tegen de grond. Koen Wauters is een gigantische asshole! Maar omdat dit slecht geschreven personages zijn mag Koen na deze scène wel zijn Nobelprijs bovenhalen, aangezien Amy last heeft van een soort extreem acuut Stockholm-syndroom. De Lul Met Het Leren Jackie staat nog steeds buiten en roept naar Amy, maar hij is niet alleen: het monster - dat ondertussen dokterskleren heeft aangetrokken - loopt rond het huis en snijdt De Lul de keel over. Maar ook zonder hem tikt de klok even snel. Na deze moord gebeurt er een tiental minuten niets, waardoor Koen Wauters zich zo hard begint te vervelen dat hij de TV aanzet. Hij ziet een reportage over het verdwijnen van George Kennedy uit zijn ziekenhuis, dat abrupt wordt onderbroken wanneer het TV-signaal wegvalt.
Koen probeert wat andere kanalen, maar krijgt overal ruis. Hij zet de TV uit en hoort dan plots iets in de kast naast de TV. Heel erg langzaam wandelt hij naar de kast toe, terwijl hij een paar keer op zijn kat roept. Dit soort scène hebben we allemaal al een aantal keren gezien natuurlijk: de muziek wordt opgebouwd, het duurt een halve minuut eer het personage de twee meter naar de kast toe heeft afgelegd, de spanning wordt sterker en dan.... valt plots het monster uit de kast. Wat? Neen, dit klopt niet: daar hoort de kat te zitten. Of helemaal niets, waarna het monster plots achter hem staat. Goed, op deze manier ontloop je het cliché natuurlijk wel, maar het slaat absoluut nergens op. Het monster dat om geen enkele reden precies deze personages volgt is dus ergens in het voorbije kwartier het huis binnengelopen en heeft zich in de kleerkast verstopt. Erg logisch is dat niet. Hij steekt Koen Wauters een paar keer neer en slaat wat op zijn gezicht tot hij afgeleid wordt door de TV, die plots weer aanstaat én beeld heeft. De voorzitter van het hospitaal die geen Engels kan is op het journaal en het blijkt dat Kennedy's eigen experimenten op hem gebruikt zijn. Niet dat dat ook maar ergens toe dient: je zou verwachten dat Kennedy de voorzitter gaat opzoeken om wraak te nemen, maar hij blijft gewoon de hele film rond deze irrelevante tieners hangen en we zien de voorzitter niet meer terug. Dit is een van de minst onderbouwde slasher-schurken die ik ooit gezien heb, en dat wil wel wat zeggen.
Iemand heeft de politie gebeld: een dienstwagen komt aangereden met twee agenten, waar we agent Suikerbuik van Big en Betsy herkennen. Maar berg dat enthousiasme al maar terug op, want helaas heeft Suikerbuik maar een zeer magere rol in Intensive Care: zijn collega gaat de situatie onderzoeken terwijl Suikerbuik in de auto blijft wachten. De agent loopt een rondje en keert dan terug, waar hij Suikerbuik helaas dood in de auto vindt. Op de achterbank zit het monster, die de agent een tiental keer neersteekt met een mes om daarna - terwijl hij toch al zo goed als dood is - in ware Mortal Kombat-stijl zijn oog uit te steken met een scalpel. Fatality. Amy gaat ondertussen in Koen Wauters' huis rondsnuffelen en ziet hem bebloed op de zetel liggen. En dan springt het monster plots op van achter de bank. De manier waarop de slechterik zijn slachtoffers anticipeert roept bijzonder veel vragen op. Het meisje vergeet even hoe een deur werkt (eerst de sloten, dan pas de klink) en rent het bos in, waar ze op het lijk van De Lul Met Het Leren Jackie valt (die we precies twintig minuten geleden voor het laatst zagen). Ze rent verder, komt het lijkt van Suikerbuik tegen en neemt zijn dienstwapen mee, dus nu weten we ook meteen waarom hij precies in de film zat. Het monster zit inmiddels op de zolder van Amy's huis, in dezelfde kamer waar Bobby onder het bed verscholen ligt. Bobby vindt toevallig een mes onder het bed en steekt de schurk in de voet. Amy vuurt haar pistool meermaals raak af, maar het monster lijkt het nauwelijks te voelen, want tijdens zeven jaar in coma liggen ontwikkel je superkrachten. Ze schiet nog een keer op point blank afstand, maar net dan zitten er geen kogels meer in het pistool. Het monster grijpt Amy bij de nek en lijkt haar te willen gaan opeten (?), maar dan steekt Bobby het mesje van daarstraks (zo'n tien centimeter lang) in de rug van het monster, dat natuurlijk bewegingsloos neervalt.
Ze lopen naar beneden, waar ze natuurlijk het monster weer tegenkomen en dus haasten ze zich de kelder in. Net als in The Shining probeert het monster zich nu door de deur heen te werken, maar in tegenstelling tot Jack Nicholson heeft hij geen bijl tot zijn beschikking. Al een geluk voor hem dat een keukenmes even vlot door een deur vliegt als een hakbijl. Amy bewapent zichzelf met een boormachine met een zeer korte kabel, maar nog voor ze het nodig heeft schiet Koen Wauters te hulp. We hadden hem ook alweer een twintigtal minuten niet gezien, maar plots is hij daar en springt hij op de rug van het monster om er een tweede keer mee te vechten. Ondertussen heeft Bobby een verlengkabel ineen geknutseld, en de volgende keer dat het monster aan de deur verschijnt wordt hij in het oog geboord (met gebruik van overduidelijk vals perspectief, want er wordt gewoon vlak langs zijn hoofd geboord). Dat was het dan, het monster is eindelijk dood. Amy verzorgt Koens steekwonden met de legendarische woorden "Zal ik even een pleister voor je halen?", vooraleer ze tot de ontdekking komen dat het monster alweer is opgestaan (vlak langs zijn hoofd boren heeft hem dus niet afgemaakt) en Bobby nu achtervolgt. Bobby rent het bos in, maar kan niet meer verder wanneer hij midden in het bos een hek tegenkomt (dat spreekt voor zich). In plaats van als een weldenkend persoon een andere richting uit te rennen probeert hij over het hek te klimmen, maar het monster heeft hem ondertussen al ingehaald. Gelukkig komt Koen Wauters tot zijn redding: hij blijft een meter of tien van het monster staan en schiet vuurwerk op hem af. Sterk plan, Koen. De eerste vuurpijl vliegt naar het monster, maar die weet het te ontwijken door een klein beetje naar links te buigen. Verdorie! De tweede mist ook doel, maar gelukkig neemt het monster bij de derde vuurpijl de moeite al niet meer om opzij te stappen, waardoor hij tegen het hek geduwd wordt en vervolgens in allerlei kleine stukjes ontploft. "Jij geeft me vonken en vuur".
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten