22 september 2010
Hercules in New York (1970)
Hercules in New York was Arnold Schwarzeneggers eerste filmrol, onder het pseudoniem "Arnold Strong" (wat hij waarschijnlijk zelf bedacht heeft, en kort is voor "Arnold strong, Arnold smash"). Na een korte carrière als bodybuilder (hij was 23 jaar oud) wou Arnold zich vol richten op de filmwereld, maar hij stuitte op veel problemen: zijn fysiek voorkomen was nogal onconventioneel, hij kon voor geen meter acteren en zijn Oostenrijks accent lag er zo dik op dat je hem vaak gewoonweg niet kon verstaan. Arnolds toenmalige manager heeft hem uiteindelijk toch deze rol bezorgd, omdat hij de filmmakers had beloofd dat Arnold veel podiumervaring had; dat dat geen theater- maar een bodybuildpodium was werd wijselijk achterwege gelaten. En zo kregen we de geboorte van de ultieme actiefilmheld, en dit debuut is nog veel slechter dan je eigenlijk voor mogelijk houdt. Het zou na deze film nog zes jaar duren eer hij weer een degelijke rol kreeg in Stay Hungry. Zijn echte doorbraak in de vorm van Conan the Barbarian kwam er zelfs pas in 1982: twaalf jaar na deze film, en Arnold heeft in die periode duidelijk veel bijgeleerd. In 1970 was hij nog een broekventje dat bestond uit spieren en niet veel anders, het charisma en zijn komische timing die hem later zouden definiëren waren nog compleet afwezig. Arnold spreekt hier zelfs nauwelijks degelijk Engels - en daarmee impliceer ik dat hij dat in zijn opvolgende films wèl doet - en werd in de originele release zelfs overdubbed, maar later - nadat Arnold een superster werd - werd de originele versie terug vrijgegeven.Hercules - schrap dat: Uhkjoelie, zoals Arnold het uitspreekt - verveelt zich kapot op de berg Olympus, waar het geluid van passerend verkeer nooit stopt (om maar meteen aan de kijker duidelijk te maken hoe low budget je film wel niet is). Hij is aan het bekvechten met Zeus: Hercules wil naar de aarde om zich te amuseren, maar mag niet van de oppergod. Hercules blijft zagen als een klein kind maar Zeus verbiedt het, totdat hij het gejammer zo kotsbeu is dat hij Hercules als straf naar de aarde stuurt. Consistentie. Hercules belandt in zee en wordt opgepikt door een vrachtschip, waar hij meermaals zonder reden begint te vechten met de bemanning tot hij uiteindelijk in New York aankomt. Ook hier wordt hij weer aangevallen door een groepje, blijkbaar willen ze de drenkeling die zonder reden begint te vechten niet zomaar laten gaan. Tijdens dit gevecht - een tiental minuten in de film - horen we het themanummer voor zowat de vijfde keer (een nummer dat heel erg doet denken aan de sirtaki, want dat is Grieks hè). Dit themanummer wordt doorheen de volledige film constant gerecycleerd, terwijl je het na tien minuten al kotsbeu bent. Wanneer hij ook dit groepje schurken helemaal K.O. slaat neemt een driftig ventje hem mee om te ontsnappen met een taxi: dit is Pretzy de pretzelverkoper, Hercules' sidekick voor de rest van de film. Zijn belangrijkste karaktertrek is zijn "komische" overacten: Pretzy trekt zijn ogen en mond frequent heel wijd open, als een peuter die verbazing moet uitdrukken. Wanneer ze uit de taxi stappen (en Pretzy zijn pretzels achterlaat) blijkt dat ze allebei geen geld op zak hebben ("He want to be paid for driving Uhkjoelie in ze chariot?"). De taxichauffeur begint zich kwaad te maken, wat niet onlogisch is aangezien Pretzy de hele dag pretzels heeft staan verkopen en op zen minst twee dollar bijeengeschraapt hoort te hebben. Hercules lost het op door de arme man zijn taxi om te kantelen en weg te rennen. En terwijl we zien hoe Hercules de auto moeizaam omkantelt, vlak nadat hij maarliefst vier mannen tegelijk wist af te houden, stellen wij ons de vraag: is er iets dat de zoon van Zeus niet aankan?!
Wanneer ze voorbij een sportveld komen beslist Hercules even zijn kracht te demonstreren: hij doet zijn hemd uit, laat zijn borstspieren even op en neer gaan en gooit de discus verder dan niemand ooit eerder gezien heeft. Hij zegt dat hij dat ook met een speer kan, maar niemand gelooft hem (het verschil tussen de twee disciplines is natuurlijk enorm) en na een korte demonstratie in het speerwerpen en verspringen staat Hercules te glunderen naar zijn eigen awesomness. Hiermee heeft Hercules indruk gewekt bij professor Camden en zijn dochter Helen, die Pretzy en hem uitnodigen om thee bij hem te gaan drinken. Daar aangekomen doet Pretzy wat iedereen zou doen: prutsen met de historische voorwerpen die in de woonkamer liggen en een boek stelen omdat hij er toevallig de naam Hercules in leest. En dan is het tijd voor Hercules om zijn charmes boven te halen en Helen het hof te maken, met behulp van complimentjes ("You remind me of a Godess") en door haar zwijgend aan te staren als een gedrogeerde gorilla. Dan komt de volgende gast binnen, een jonge kerel en waarschijnlijk één van de atleten die Hercules de vorige scène belachelijk gemaakt heeft. "Hallo", zegt de jongeman, waarop Hercules onmiddelijk vraagt: "Is he your lover?". De man eist excuses in naam van Helen, Arnold begrijpt niet precies waarom (en ik ook niet, trouwens). Nu is de maat vol: de man slaat Arnold tegen de ribben. Hercules glimlacht. De man slaat nog eens. "YOU HAVE STRUCK HERCULES", klinkt het. Het lijkt allemaal wat trager te gaan in Hercules zijn kopje, en Arnold weet dat perfect over te brengen. Hercules kan daar niet mee lachen en gaat in het tegenoffensief: hij grijpt de man en heft hem een volle minuut op zijn linkerschouder. Ook deze tour de force bleek tot Hercules' meesterplan te behoren, want de vrouwkes diggen dat gedrag duidelijk en Helen gaat samen met Hercules uit eten. SCORE!
We krijgen het afspraakje niet te zien, maar 's avonds rijden de twee in een koets naar huis, waarbij ze elkaar (en dus ook de kijker) verzekeren dat het allemaal heel erg tof was. Maar hun avond wordt alsnog verpest, wanneer blijkt dat er een beer ontsnapt is uit de dierentuin en rondloopt in Central Park! We zien gewoon een man in een kostuum die zijn gebogen lichaam voortwaggelt als een aap, maar er wordt ons gegarandeerd dat het een grizzlybeer is. Ondertussen is het weer daglicht geworden en rijdt het koppel nog steeds rond in de koets, wanneer ze de beer plots tegenkomen. Zonder ook maar een halve seconde te twijfelen begint Helen te krijsen als een varken en begint Hercules de beer tot in het oneindige te bitchslappen. Het wordt Helen allemaal wat te veel en ze valt flauw (wat waarschijnlijk het zwakste flauwval-acteren is dat ik ooit gezien heb), terwijl Hercules het gevecht gewonnen heeft, en aangezien er die dag geen moorden of politieke gebeurtenissen voorkwamen wordt dit voorpaginanieuws. Een bijzonder sterke scène, maar qua man-in-beerkostuum cinema moet het wel zijn meerdere erkennen in het nog steeds ongeëvenaarde The Wicker Man. Terwijl het krantenshot wegvaagt leren we dat Hercules dan maar begint te worstelen, om geld te verdienen (wat nodig is, gezien Hercules zonder geld logeert in een chique hotel). "NEW WRESTLING WONDER HERCULES", leert de volgende krantenkop van het vreemde prioriteiten stellende The Daily Tribune ons. Tien seconden later krijgt Pretzy bezoek van enkele maffiaclichés die Hercules' contract willen, Pretzy tekent aangezien hij bedreigd wordt. Deze hele alinea, waarin meer gebeurt dan het eerste half uur van de film, vindt plaats in drie minuten tijd. Onvoorstelbaar.We keren terug naar berg Olympus, waar Zeus de avonturen van Hercules heeft bezichtigd met behulp van een kristallen bal (dat is wat oppergoden doen). Hij roept Nemesis - de Godin der Terminators - op om Hercules te straffen, aangezien hij tegen zijn wil ingegaan is. Hoe en waarom is nogal onduidelijk aangezien Zeus hem zelf naar aarde heeft gestuurd, maar dat zijn details. Mercurius - de God der postbodes - en Zeus' harem weten de machtige Zeus te overtuigen dat Mercurius eerst naar Aarde moet gaan, om Hercules vriendelijk te verzoeken terug naar Olympus te keren. "Oké", zegt Zeus, "I don't punish in hate, only in sorrow". Terug op Aarde ziet Hercules een poster van de film "Hercules against the Monster" (een fictieve film, waarvan de poster gecreëerd werd uit beelden van Ben Hur en Godzilla): Hercules vindt het verschrikkelijk dat iemand hem imiteert, zeker iemand die zo weinig op hem lijkt. Daarop trekt hij zijn trui uit en neemt hij een verscheidenheid aan bodybuildposes aan. Het triestige hieraan is dat dit het interessantste is in vier minuten film, waar de rest opgevuld wordt met Hercules en Helen die foto's maken en rondwandelen in New York. Mercurius komt per helikopter aan in New York en probeert Hercules te overtuigen mee te komen, maar hij wil niet want hij wil nog blijven en wèèèè wèèèè wèèèè. Hercules' motivaties doen denken aan die van een twaalfjarig meisje, en een persoon als "Arnold Strong" kan binnen deze rol uiteraard geen waardigheid introduceren. Mercurius vliegt het raam uit om Zeus het negatieve antwoord te bezorgen, waarop de vraag reist: waarom kwam hij aan in een helikopter als hij zelf kan vliegen? Pretzy, die de hele tijd aanwezig was om alles te horen én zien, kan het maar moeilijk vatten en valt flauw, duidelijk met meer vakmanschap dan Helen.
Zeus is woest wanneer hij het antwoord ontvangt en stuurt Nemesis op pad, het hele "don't punish in hate, punish in sorrow"-gebeuren lijkt alweer vergeten te zijn. Juno - de Godin van bitchiness - onderschept Nemesis en is het niet eens met de straf waarop Zeus besloten heeft. Ze beveelt dat Hercules' krachten weggenomen dienen te worden, want "His great strength sets him apart from other mortals. Who knows, they might even make him king because of it". "They have no kings", antwoordt Nemesis, "they're called presidents". Een hilarische pseudo-voorspelling aangaande onze favoriete gouverneur. Pluto - de duivelse, flamboyante God van feesten - wil de van zijn krachten ontdane Hercules' ziel, maar die werkt logischerwijs niet mee. Monstro the Magnificent daagt Hercules uit tot een partij gewichtheffen om te zien wie het slechtste is. Pluto wedt 20.000 dollar op het verlies van Hercules, en het spreekt voor zich dat hij ook effectief verliest. De gangsters zijn niet tevreden en achtervolgen Helen en haar vader, Hercules en Pretzy zien dit gebeuren en moeten snel ingrijpen. "HORRY!", roept Hercules, maar Pretzy stelt zich de vraag hoe ze twee wagens kunnen achtervolgen. Maar Hercules heeft een plan!
Er staat toevallig een Romeinse strijdkar (met daarvoor twee paarden gespannen) voor de deur. De bestuurder van deze kar, gekleed in een luipaardvel (dat is wat Romeinen dragen), staat een hotdog te kopen. Hercules steelt "ze chariot" en rijdt doorheen de stad, achtervolgd door de holbewoner, die op zijn beurt achtervolgd wordt door de hotdogverkoper (omdat hij zijn zuurkool vergeten was). En hoewel de paarden slechts in draf lopen weet Hercules de gangsters toch in te halen, waarna hij vlak langs de auto rijdt en ze met zijn zweep begint te slaan, aangezien deze specifieke gevaarlijke gangsters geen wapens op zak hebben. Uiteindelijk breekt een wiel van de kar af, maar nog geen 2 seconden later rijden Helen en haar vader langs, die Hercules en Pretzy oppikken. Deze scène duurt ook weer een flinke vijf minuten en eindigt met - je kan het nooit zelf bedenken - een close-up van de hotdogverkoper die, na half New York rond te hollen, de holbewoner zijn zuurkool bezorgt. Hartverwarmend. Maar de lange achtervolging heeft zijn tol geëist: de benzine is op. De groep vlucht een pakhuis binnen, de gangsters volgen al snel. Hercules blokkeert de doorgang door in de deuropening te blijven staan (geniaal!), en wordt vervolgens min of meer in mekaar geslagen. Maar hulp is onderweg in de vorm van Atlas en Simson. Oplettende lezers is het waarschijnlijk al opgevallen: er worden veel Griekse en Romeinse Goden door elkaar gebruikt. Oké, dat is vervelend en slecht geschreven, maar valt te negeren. Maar nu in de vorm van Simson ook figuren uit de Bijbel gebruikt worden is het gewoonweg gênant geworden.
Atlas en Simson slaan een hoop maffiosi in elkaar, op verschillende hoogteniveaus, op de tonen van nog steeds hetzelfde themanummer terwijl de hele set vol met krantenpapier ligt. En dat is even onoverzichtelijk als het klinkt. Plots krijgt Hercules zijn krachten terug van Zeus en eindigt het gevecht enorm abrupt, waarschijnlijk omdat de filmrol op was. En dan heeft Hercules plots heel veel spijt van zijn gedrag en keert hij terug naar Olympus. Geen aanleiding, geen opbouw: het plot stopt gewoon. Pretzy is daar best wel kapot van en blijft nog even doorzeuren over hoe cool Hercules wel niet was, maar ontvangt uiteindelijk een boodschap van Hercules over de radio (want dat is blijkbaar zijn speciale Godenkracht). Nu, ze hebben Arnold die boodschap nooit laten opnemen dus je krijgt sowieso de gedubde versie te horen, maar zelfs dan is het nog steeds vrij onverstaanbaar (iets in de trend van "ik zit altijd in je hart" en meer van die flauwe Tarzan-moraal). Op de berg Olympus is alles goed en wel, maar om op een "komische" noot te eindigen vertrekt Zeus - om een of andere reden verkleed als een rabbi - ook naar aarde, om al Hercules' gekke avonturen te beleven, zoals taxi's omver duwen en achtervolgd worden door maffiosi. En daarmee beëindigen we Arnolds allereerste filmrol: grootste cinema is het absoluut niet, maar het is vrij amusant in zijn slecht zijn. Uiteindelijk is het allemaal behoorlijk saai en langdradig, maar er kan flink gelachen worden met Arnolds prestatie, waardoor het geen complete misser blijkt. Maar toch makkelijk dé film waar Ahnuld zich fameus voor mag schamen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten