6 januari 2011
How to Train your Dragon (2010)
Hoera, Dreamworks heeft met deze How to Train your Dragon eindelijk een animatiefilm op Pixar-niveau gemaakt. Nu ben ik één van die mensen die Pixar tot in het belachelijke overschat vindt, maar het is een vaststaand feit dat ze met kop en schouders boven Dreamworks uitsteken. Maar hun nieuwste is een mooi verhaal dat niet bol staat van de popcultuur-verwijzingen of fysieke humor, en alleen al om die reden is How to Train your Dragon gigantisch veel beter dan de vele Over the Hedge of Flushed Aways die het productiehuis in het verleden heeft uitgebracht. Gezien dit voor een groot deel een Pixar-film lijkt te zijn verrast het mij ook niet dat de film enorm populair en - in mijn ogen - flink overschat wordt, want net als bij quasi de volledige Pixar-catalogus worden er weinig risico's genomen, is het verhaal niets speciaals en kent de film meer dan genoeg fouten. Maar toch: dit is duidelijk de beste film die Dreamworks dusver naar voren heeft gebracht, maar toch kan het niet tippen aan Toy Story 3.Denk er vooral niet aan dat regisseurs Dean DeBlois en Chris Sanders verantwoordelijk zijn voor Lilo & Stitch, anders klinkt het basisconcept al meteen als recyclage. Hiccup is een Viking zonder Viking-kwaliteiten: klein en mager. In een wereld waar Vikingen tegen draken vechten is hij nogal een buitenbeentje. Hij weet dan een niet-gecatalogiseerde draak neer te halen, en al snel leert hij dat die draken zo slecht nog niet zijn. Pas op: het wordt véél beter uitgewerkt dan dat het in Lilo & Stitch gebeurde, maar origineel is dat natuurlijk niet meer. En ja, ik weet dat de film gebaseerd is op een boekenserie en dat maar half gegronde commentaar is, maar dat verandert de manier waarop je het verhaal ervaart niet.
De manier waarop Hiccup met zijn draak (Toothless) leert omgaan is behoorlijk amusant om te bewonderen. Draken zijn in feite weinig anders dan katten: Toothless is aanvankelijk bang van Hiccup, tempert mettertijd, trekt gekke gezichten en is vooral bezig met eten en slapen. Maar goed, katten zijn dan ook enorm coole dieren en dat gedrag maakt deze draken alleszins aangenaam om bezig te zien. Even belangrijk binnen het verhaal zijn enkele menselijke relaties. De manier waarop Hiccups liefdesinteresse Astrid geschreven werd is hopeloos oppervlakkig: Astrid heeft een half uur lang een hekel aan Hiccup, wordt dan ontvoerd voor een vlucht op Toothless (trouwens een grote Aladdin-ripoff) en plots houdt ze van hem. Dat is even het oude Dreamworks dat weer om de hoek komt kijken. De relatie tussen Hiccup en zijn vader is dan weer veel sterker: de twee lijken in de verste verten niet op elkaar - de vader is het prototype van een Viking - en je ziet hoe moeilijk hij het daarmee heeft. Zeker wanneer de affaire met Toothless uiteindelijk uitkomt voel je hoeveel pijn het de oerprincipiële leider doet om zijn zoon te moeten straffen.
Maar toch is het scenario niet altijd even sterk. Er zijn genoeg plotgaten te bespeuren, zo leren een hoop secundaire personages in de tweede helft van de film op draken vliegen. Net als Hiccup, met als verschil dat Hiccup daar dagen voor nodig had, en die anderen op een half uurtje tijd naar vijandige draken toegegroeid zijn. Nog knapper is echter de moraal van het verhaal; zoals u ongetwijfeld niet zal verbazen is dat er een van tolerantie. De relatie tussen Hiccup en Toothless leert de Vikings dat draken helemaal niet zo slecht zijn als ze altijd dachten. Goed, ze lijken misschien wel groot en gemeen, maar dat zijn slechts vooroordelen. In wezen zijn ze draken even bang als de Vikings zelf zijn. Zouden deze twee groepen niet in harmonie kunnen samenleven? Kunnen we niet..... wat? Een nog grotere, schijnbaar nog gemenere draak? AFSLACHTEN!!!
Voor de stemmen werd er uitvoerig van de Apatow-crew geleend. Jay Baruchel heeft naar mijn mening een te vervelend stemgeluid om als protagonist door de film te gaan, maar Jonah Hill en Christopher Mintz-Plasse zijn degelijk in minder belangrijke rollen. Beste stemacteur is met gemak Gerard Butler als de grote Vikingleider Stoic: Butler amuseert zich duidelijk met de bombast van het personage. Wat wel heel sterk opvalt zijn de accenten: waar de volwassen Vikings met een Schotse tongval praten (in de USA geldt nu eenmaal: Europa is Europa) praten de kinderen dan weer met een Amerikaans accent. Dat Hiccup anders praat, dat zou nog wel kunnen (hij hoort immers "anders" te zijn), maar aangezien het ook voor de andere kinderen geldt stoort deze opzet gewoon heel erg.
En dan is er nog de animatie. Sommige vlieg-sequensen (die iedereen in 3D zo bejubelde) lijken soms een beetje lang door te gaan, iets dat we wel vaker tegenkomen binnen films die het 3D-effect willen gebruiken. Verder leken mij vooral de monden van de volwassen Vikingen (waar meestal een baard voorhangt) niet altijd natuurlijk te bewegen, maar dat is op zich geen groot punt. De film is namelijk prachtig geanimeerd en het overgrote deel is een genot om naar te kijken... maar niet alles. Ik vind het raar dat ik deze opmerking verder niet gehoord heb, maar er zitten 5 à 10 minuten in deze film waar de Vikingpersonages afschuwelijk slecht geanimeerd zijn. De stijl die binnen de hele wereld gebruikt wordt vergaat dan, en het lijken wel (matig tot slechte) videogame filmpjes. Ik heb geen idee hoe dat dit kon gebeuren: te weinig geld of te weinig tijd? Wat mij vooral schokt is dat ik deze commentaar niet eerder gehoord heb: het is overduidelijk en niet zomaar een detail. We doen de vergelijkende test.
Dit is hoe de film er voor een groot deel uitziet. Scherp, realistisch op een cartooneske manier en vooral zeer expressief. Dit is een personage dat emoties kan tonen op een overtuigende manier. En dan kijken we nu naar die enkele mindere momenten (in totaal een stuk of 5 à 10 minuten van de film): de screenshots zien er iets beter uit door de verkleining, dus beeld er de iets minder scherpe texturen zelf bij in. En in beweging wordt het natuurlijk al helemaal triestig.
Deze screenshots doen de verschrikking absoluut geen recht aan, maar er is toch duidelijk een kwaliteitsverschil (ookal lijkt het veel kleiner dan het werkelijk is). Misschien is het een gevolg van de conversie (3D + mist = slechte 2D?), maar het is wat mij betreft toch wel een flinke smet op een - ondanks de vele minpunten - heel aangename film. Dreamworks' beste film, maar er zijn nog altijd meer dan genoeg aspecten om te verbeteren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten