18 juli 2010

Predators (2010)

"We hebben uit Predator geleerd wat we moeten doen, en uit Predator 2 en de Alien vs. Predator films wat we niet moeten doen". Kom nu, meneer Robert Rodriguez: zo slecht is Predator 2 absoluut niet en dat is géén goede manier om je een graag geziene schrijver/producer te maken bij de fanbase van deze franchise. Dat andere deel van zijn statement is daarentegen wel volkomen waar: Alien vs. Predator is een verschrikkelijke combinatie van twee legendarische franchisen en die vuiligheid moet van de serie gewassen worden. Rodriguez probeert dat door een sequel te maken die een andere invalshoek hanteert dan Predator 2, maar van deze échte sequel had hij nochtans wat kunnen leren, ookal moet hij er zelf niets van weten.

Reeds in 1995 schreef Rodriguez dit script, vijftien jaar later belde 20th Century Fox hem terug dat ze er wel wat in zagen. De film werd gemaakt bij Rodriguez' Troublemaker Studios zodat hij zijn visie kon doordrukken en Nimród Antal mocht de boel regisseren nadat er wat aanpassingen aan het script werden gemaakt. Waar er precies aan gesleuteld werd weten we niet precies, maar het lijkt overduidelijk: de film veranderen in een hommage. In 1995 was Predator nog relatief fris: vijf jaar na de sequel en acht jaar na het origineel, waar bijvoorbeeld Aliens ook pas zeven jaar na Alien uitkwam. Een directe sequel zou 23 jaar later niet meer werken, dus is deze Predators uiteindelijk een opzichzelfstaande film geworden met kruiwagens aan referenties en fanservice. Een groep onbekende personages wordt gekidnapt en per parachute in een jungle gedropt. Dusja: de originele setting is terug in plaats van het drukke Los Angeles. Nog enkele duidelijke overeenkomsten met het origineel: primitieve boobytraps, de muzikale score, een personage dat heroïsch achterblijft om de achtervolgende predator tegen te houden, het hoofdpersonage dat zich vol modder smeert en "Come on, kill me, DO IT NAUW" roept, en - mijn favoriet - het gebruik van "Long Tall Sally" tijdens de eindcredits. Het plots contrast met de nogal bittere eindscène werkt geweldig goed.

De film geeft constant dikke knipogen naar het origineel en als je een fan bent zal je je daar geweldig mee amuseren. Predator is misschien wel mijn favoriete Arnold-film (en dat wil al wat zeggen), dusja: ik heb me kostelijk geamuseerd doorheen de film, maar voor wie minder affiniteit met McTiernan's meesterwerk kent (of het niet gezien heeft, de heidenen!) zal dat vast wel heel wat minder zijn. Wanneer één van de personages zichzelf opoffert om tegen een Predator te vechten trekt hij zijn hemd uit, waarna we een gevecht tegen een predator zien. "Vanzelfsprekend", denkt de gemiddelde kijker, maar Predator-fans denken spontaan terug aan de scène waar Billy's dood niet getoond wordt. Dat soort fanservice met een dubbele bodem vind je doorheen de film en wie dit niet oppikt zal in Predators maar een standaard actiefilm vinden. Daarmee mist deze film (half reboot, half sequel) wel een beetje een eigen gezicht, want of je Predator 2 nu wel of niet goed vond: het deed zijn eigen ding met het bronmateriaal, en dat kan van Predators nauwelijks gezegd worden. Ja, er wordt een beetje uitgebreid op het universum: zo zijn er deze keer twee soorten predators bij wie het onderling hommeles is en hebben ze wat nieuwe technologie en "huisdieren". Het interessantste is nog wel de dreiging die van de groep predators uitgaat. Dit is de eerste degelijke film waar we de predators in groep zien jagen en de tactieken die ze gebruiken zorgen voor een veel slimmere vijand. Het slasher-karakter uit het origineel gaat daarmee soms een klein beetje verloren, maar deze gegroepeerde vijand is interessant en toont potentieel naar mogelijke sequels toe.

De hele film staat in principe op het centrale groepje dat door de jungle dwaalt. Deze personages zijn iet of wat standaard, maar je voelt meteen sympathie voor hen - op het gebruikelijke personage dat je moet haten na - en ze zijn goed uitgewerkt. Want nagenoeg uniek in dit soort film zijn het niet de achtergrondverhalen die uitgewerkt worden - ze worden grotendeels beperkt tot hun geboorteland en job - maar de karakters: de personages zijn duidelijk minder ééndimensionaal dan je van het gemiddelde groepje mikado-personages (die om de beurt verwijderd worden) mag verwachten. Behalve dan het personage van Laurence Fishburne: hij krijgt verreweg de meest epische introductie van allemaal, maar de hoge verwachtingen worden totaal niet ingelost en uiteindelijk is hij gewoon heel erg vreemd zonder goed uitgewerkt te worden. Maar verder wordt er zeer goed geacteerd door de vooraf toch wel discutabele cast. Adrien Brody is géén Arnold en probeert dat ook niet te zijn, hij is een ander (misschien wel realistischer) soort militair en alleszins véél beter dan een keuze dan - ik zeg maar iets - The Rock zou zijn. Verder veel karakterkoppen die hun werk goed doen en altijd overtuigen. Ook Nimród Antal weet alles goed te laten verlopen en overzichtelijk te houden: het openingsshot (een skydivende Adrien Brody die wat problemen heeft met zijn parachute) is even schrikken door de rommelige montage, maar daarna doet hij zijn werk uitstekend. In feite is dit gewoon een degelijke oldschool actiefilm die dan wel parasiteert op het origineel, maar als je een fan bent stoort dat allerminst. Daardoor is mijn mening misschien wat rooskleuriger dan kijkers die niets met de serie hebben - dat kan ik nu eenmaal niet inschatten - maar één ding is zeker: McTiernan en Schwarzenegger mogen trots zijn.


En dan nog iets: hét shot van de trailer - Adrien Brody met een shitload aan Predator-mikpunten op zich - zit niet op die manier in de film. Dat zou strafbaar moeten zijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten