11 juli 2010

The A-Team (2010)

The A-Team? Vier toffe personages die samen in een busje rijden, jeeps laten kantelen, miljoenen kogels ontwijken en ondertussen ervoor zorgen dat een arme ziel gered wordt van een schurk. Simpel, maar door de definiërende muziek, catchphrases en personages wist je elke aflevering wel dat je hersenloos entertainment kon verwachten en slechts zelden stelde een aflevering teleur. Meer hoor je dan ook niet te verwachten van een verfilming van deze serie: geslaagde grappen, amuserende actie en vooral Murdock, Face, B.A. en Hannibal die ondanks het constante bekvechten een hecht team vormen. En het is vooral dat laatste waar ik op voorhand mijn twijfels bij had.

Elk personage dat deel uitmaakte van het originele A-Team is een icoon geworden, maar je kan nu eenmaal niet simpelweg dezelfde acteurs vijfentwintig jaar later gebruiken (en daarbij is George 'Hannibal' Peppard in 1994 overleden). Waar je dan al snel voor vreest is dat de vier acteurs die de rollen op zich nemen dan zullen vallen in imitaties van de originele acteurs. Gelukkig is daar absoluut geen sprake van; elke acteur neemt de essentie van het personage en brengt het op een gelijkaardige, maar eigen manier. Hardcore A-Team fans zullen niet meteen gek zijn op Face's ongeschoren gelaat of Hannibals lichtjes minder lichthartige aanpak, maar op deze manier hebben de personages in de film véél meer gewicht en komt heel de film overtuigender over, waar het anders al snel een povere "remake" zou kunnen worden. De originele Hannibal was in wezen nog heel erg kinds: de leider met blind vertrouwen in zijn groep, die zich zelden zorgen maakt over de uitkomst en altijd wel in is voor een grapje. Liam Neeson speelt hem met verve, maar legt de nadruk iets meer op het serieuze aspect waardoor Hannibal een veel geloofwaardiger personage wordt. Bradley Cooper speelt Faceman op dezelfde manier als Dirk Benedict in de 80's, maar dan eigentijds. Hij is nog altijd de grote charmeur die elke vrouw om zijn vinger kan draaien, maar is iets stouter dan de klassieke aanpak van de originele Peck (tijden veranderen nu eenmaal).

Sharlto Copley speelt hier zijn eerste filmrol na District 9 (en tweede rol ooit) en steelt de show. De humor van de krankzinnige 'Howling Mad' Murdock staat hem op het lijf geschreven en Sharlto mag zich stilaan één van de sympathiekste komische acteurs in Hollywood noemen. Voormalig UFC-worstelaar Quinton 'Rampage' Jackson heeft met zijn eerste filmrol het meeste moeite om te overtuigen, wat op zich niet onlogisch is aangezien B.A. Baracus het meest iconische personage van de serie is. In de trailers én in de openingsequens leek Jackson te verdrinken in een zee van nodige "fools" en "I ain't gettin' on no plane", maar hij groeit aanzienlijk in de film en wanneer je halverwege de film zit heb je hem geaccepteerd. Neen, we vergeten Mr. T niet, maar welke acteur zou dat wel kunnen? En voor de volledigheid: Jessica Biel heeft absoluut géén nut naast het noodzakelijke "eye candy" en Patrick Wilson zet een geweldig toffe, kinderachtige schurk neer. Deze hele groep ontmoet elkaar in Mexico wanneer uiteindelijk... weet je, in feite is dit gewoon wat er gebeurt: "In 1972 a crack commando unit was sent to prison by a military court for a crime they didn't commit. These men promptly escaped from a maximum security stockade to the Los Angeles underground. Today, still wanted by the government, they survive as soldiers of fortune." Je krijgt het achtergrondverhaal van het A-Team, dat heeft iets te maken met drukplaten en het drukken van vals geld en is bij momenten een beetje nodeloos rommelig, maar ookal raak je soms de weg kwijt: het is uiteindelijk vrij simpel. Zoals het hoort, dus, want zelden was het verhaal zoveel bijzaak als hier.

En verder is dit gewoon een heel erg leuke actiefilm. Ik had niet verwacht dat het zorgeloze karakter van de serie behouden zou blijven - Hollywood heeft nu eenmaal iets met een zware en serieuze aanpak van bronmateriaal dat dat niet vereist - maar dat is precies wat deze The A-Team is. Nagenoeg elke grap in de film slaagt en zorgt ervoor dat de film nooit te drukkend wordt. De actie is een beetje een dubbel verhaal: enerzijds geweldig amusant en over the top (een tank aan een parachute naar een meer besturen door schoten af te vuren, het zou zo in Shoot em Up kunnen), maar het heeft wel een beetje last van de manier waarop nagenoeg elke actiefilm tegenwoordig geschoten wordt. Alles wordt in close-up gefilmd en als een gekke in mekaar geëdit, terwijl er weinig tijd is voor situerende shots. Je zal vaak niet weten waar een personage is totdat die plots weer tevoorschijn springt, maar er zitten genoeg hoogtepunten in de actie en zo weinig standaard shoot-outs dat dat veel minder stoort dan in andere moderne actiefilms. Veel meer hoef je over deze film eigenlijk niet te weten: het is een erg toffe actiefilm die grotendeels in dezelfde lijn als de serie ligt. Als je wil kan je als fan van de serie de film voor jezelf helemaal verpesten door te gaan mierenneuken, maar dat kan je bij elke "remake" doen. Feit is dat dit een véél betere verfilming is geworden dan ik op voorhand gehoopt had.
Blogger: Cedric op 19:00
Regisseur:

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)