16 juni 2010
Samurai Cop (1989)
Kijk, dit is nu eens een coole poster. Een film met Samurai Cop als titel en zo'n poster kan bijna niet mislopen, zou je zeggen. Maar vergis je vooral niet: er komt nooit ook maar iets voor in deze film dat zelfs maar een klein beetje lijkt op wat hier afgebeeld wordt. Neen, dit is een soort van cash-in (al is dat nogal een loze term wanneer er zo weinig centen bij een film komen kijken) op Maniac Cop uit 1988. Tekenend voor deze inspiratie is de casting van Robert Z'dar: de grote meneer speelde eerder al de rol van Maniac Cop (zonder te spreken), en speelt hier ook weer de badguy. De film werd geschreven, geproduceerd en geregisseerd door Amir Shervan, een op dat moment zestigjarige Iraniër die naast een handvol Iraanse films ook Hollywood Cop op zijn palmares heeft staan. We zetten een roze zonnebril op en recenseren Samurai Cop, want wie weet wat voor een kwaliteit hier te vinden is.De badguys worden geïntroduceerd: Fujiyama is de Japanse baas van de "Katana" bende, zijn definiërende karaktertrek - naast zijn mullet en snor - is dat hij klinkt als een hond met keelpijn die al zijn zinnen blaft. Yamashita wordt gespeeld door de eerder genoemde Robert Z'dar wiens voornaamste karaktertrekken dan weer zijn baard en paardenstaart zijn. Die baard lijkt hem trouwens maar half te staan, maar het is pas wanneer je hem zonder baard ziet (gelukkig niet in deze film, maar zie hieronder) dat je pas écht onder de indruk bent van de grootsheid van Z'dars kin. Hij lijkt een beetje op een real life versie van Quagmire van Family Guy, en dat is eng. En dan is er nog Gerald Okamura. Hij is eigenlijk een beetje de grote naam in de cast (hij speelde ondermeer in Big Trouble in Little China en Hot Shots: Part Deux): zijn karakter wordt dan weer bepaald door zijn kale hoofd, snor en baard. In het bijzijn van een rosse vrouw bespreken ze een aanval op een andere bende, welke we zien in een gevecht van een halve minuut, waarbij het beeld versneld wordt (wat vals spelen is). Cut naar de goodguys: Joe (de "Samurai Cop") en Jack zijn een politieduo bestaande uit een blanke held met een mullet en een zwarte sidekick; Lethal Weapon ripoffs waren nogal in op het moment. Ze houden een drugsdeal in de gaten (op klaarlichte dag in een drukke wijk van Californië, dat is hoe drugs vroeger gedeald werden) en roepen de hulp van een helikopter in. De achtervolgingsscène die erop volgt is weeral versneld, wat duidelijk te zien is aan het normale verkeer dat op de achtergrond voorbij vliegt. Het ziet er niet helemaal goed uit, maar het gaat de praktische problemen die je anders zal tegenkomen in het filmen van zo'n sequens - zoals snel rijden - wel uit de weg. Na een achtervolging waar Joe en Jack elkaar steeds dezelfde tips toeschreeuwen ("Shoot", "Go", "Shoot him", "Go faster", ...) ontploft het busje nadat het tegen een heuvel zand oprolt.
De bestuurder ligt nu onder politiebewaking in het ziekenhuis. Terwijl Joe en Jack de moeite nemen om hem eens te gaan bekijken flirt Joe met een sletterige verpleegster in wat het eerste hoogtepunt van de film is. Een dialoog waar de gemiddelde pornofilm eens goed mee zou lachen en - om het écht hilarisch te maken - afzonderlijk gefilmde reactieshots van Jack tussen de zinnen door. Dit is iets dat wel vaker terugkeert in de film en élke keer voor hilariteit zorgt. Ik heb er eigenlijk geen woorden voor, kijk zelf maar.De Katana-gang weet al snel te infiltreren wanneer de politieagent op wacht gelooft dat de rosse vrouw van eerder een verpleegster is. Ah, denk je dan, dus ze gaat de zwaar verbrande getuige vermoorden? Neen, het is veel beter dan dat: ze duwt een karretje voor zich uit - zo iets waar poetsvrouwen hun vuilnisbakken op neerzetten - waarin de twee meter grote en één meter brede Yamashita zich verborgen hield. De klassieke Samurai-in-een-karretje truc werkt en na een korte ontsnappingssequens (die grotendeels in één gang gefilmd werd) springen we naar het politiebureau. De kapitein van het bureau is pissed off en vooral héél erg awesome: een kleine, brede, schreeuwende man die érg doet denken aan de typische J. Jonah Jamesons uit de filmwereld. En daarna komen we aan bij het tweede hoogtepunt van de film: het duo verstoort de gangsters tijdens hun maaltijd en laat hen weten dat ze hun zinnen op de Katana-gang gezet hebben. Toegegeven, in theorie klinkt dat vrij standaard, maar het is de manier waarop het gebracht wordt wat het zo fantastisch maakt. Dit is duidelijk dé scène die acteur Matt Hannon thuis tientallen keren voor de spiegel heeft ingeoefend, want dit is het moment waarop hij kan schijnen. En dat doet hij.
Overtuigend, passioneel en een snuifje Christopher Walken. In het restaurant loopt er ook nog een garçon rond die homo's én Costa Ricanen belachelijk maakt, maar dat is té pijnlijk om te laten zien. Joe en Jack willen vertrekken, maar dat gaat zomaar niet: Fujiyama is in zijn eer gekrenkt ofzo, maar in ieder geval is Robert Z'dar niet blij en stuurt hij bendeleden op de twee af. Tussen de flauwe shootouts door - waar kogelwondes met paintballgeweren worden nagebootst - pakt één van de henchmen een katana; Jack schiet hem neer. Het is toch een behoorlijke gok van Amir Shervan om te denken dat acht jaar na Raiders of the Lost Ark niemand zal merken wanneer je één van de meest geliefde films aller tijden kopiëert. Al geeft hij er wel een eigen draai aan wanneer Samurai Cop de katana neemt en er iemand zijn arm mee afgooit. Aangezien de vechtscène gedaan is neemt Z'dar een machinegeweer en een granaat en blaast iedereen weg (behalve de agenten, natuurlijk). Het perfecte moment voor Amir om zijn gevoel voor humor boven te halen; Jack zegt: "The captain's gonna burn my ass for this". Joe antwoordt, volkomen normaal: "Yeah, he's gonna burn it charcoal-black". Waarop Jack met de punchline komt"It's already black". Hahahaha, je moet er maar op komen zeg. Nadat Jonah Jameson nog wat roept en tiert gaat de Samurai Cop naar het meisje (Jessica) dat aanwezig was tijdens het diner, en ja: ze is de love interest en als je hun screentijd samen optelt kom je er bij uit dat ze een gigantische slet is, maar dat is niets wat de mantel der liefde niet kan bedekken. Joe wordt nog eens aangevallen door enkele handlangers - want deze keer gaat dat wel lukken - en na een achtervolgingsscène die eindigt omdat de schurk héél dicht tegen een stilstaande auto loopt achterhaalt Joe het adres van Okamura. De volledige politiemacht (dat is: Joe, Jack, Peggy (de vrouw in de helikopter in de beginscène) en een nieuwe agent) is van plan het huis binnen te dringen, uiteindelijk gaan enkel Joe en Jack. Voor wie hem gemist had herhalen de twee de "burn my ass" grap nog eens (jawel, ze zeggen hem gewoon nog één keer, zo trots was Amir er op). En dan vinden de twee Okamura... in zijn onderbroek op het bed liggen.
Goeie God. De twee willen naar binnen rennen maar Joe krijgt de glazen schuifdeur niet open, waardoor Okamura de tijd krijgt om te ontsnappen. Terwijl Okamura wegrent van de helden op sloffen vindt hij - en hiervoor danken we Amir Shervan toch even - de tijd om kleren aan te trekken. Wanneer hij in de val zit gooit hij zijn pistool weg en eist hij een vuistgevecht, op eer. In dit eergevecht speelt Okamura twee keer vals en wordt hij neergeschoten door Joe, en het is op dit punt in de film dat het begint op te vallen dat onze twee politieagenten nog geen enkele persoon hebben gearresteerd. Heel veel doden en een arm afgehakt, dat dan weer wel. Fujiyama wil Joe plots niet meer vermoorden omdat dat argwaan zou opwekken, dus stuurt hij mensen om zijn benen te breken, wat niemand vreemd zal vinden. Joe wordt echter gewaarschuwd dat er benenbrekers zijn aangekomen door zijn secretaresse, die toevallig een gigantisch duidelijke alarmknop tegen de muur heeft hangen. In tegenstelling tot wat je zou verwachten is het eerste wat de beenbrekers doen wanneer ze Joe zien het vuur op hem openen, waardoor dit niet meer dan een zoveelste shootout wordt. Als je zoveel zicht krijgt op actiescènes beginnen de fouten in de regie ook pijnlijk duidelijk te worden: slechterikken staan in het midden van deurgaten of gewoon in een open ruimte te schieten, zonder de moeite te nemen om zich ergens te verschuilen tegen de aankomende kogels. En de enkele keren dat ze dan wel de moeite nemen om te schuilen is het achter een dunne paal, een plant of een krukje. Deze scène eindigt heel erg plots - één van de slechterikken werd zelfs nog niet neergeschoten - waardoor er plaats vrijkomt voor een seksscène tussen de rosse en Robert Z'dar, en voor iedereen die het kin-beeld van hierboven nog in gedachten heeft: welkom in mijn nachtmerries. En om het nog even te versterken: Z'dar kust als een vis.
Samurai Cop onderschept Jessica op weg naar de zondagsmis en zegt dat hij haar naar het politiebureau brengt. Maar, in tegenstelling tot wat hij gezegd heeft om haar uit de kerk te houden, ontvoert hij haar naar zijn thuis. Iemand onder valse voorwaarden naar een afgelegen huis brengen, dat soort Twilight-romantiek werkt nu eenmaal in slechte films. Maar goed, ze eten en zwemmen wat en Samurai Cop krijgt haar in zijn bed. Score. Ondertussen, in interessantere gebieden van de film, zijn Z'dar en zijn crew druk bezig met het achterhalen van Samurai Cop's adres. En dat is waar de rest van de politie in het verhaal komt kijken; herinner je je Peggy en de andere collega nog toen ze bij Okamura binnendrongen zonder dat die twee iets deden? Wel, nu kunnen ze elk een scène van enkele minuten opvullen; Amir Shervan kent zijn plotopvulling. De naamloze, mannelijke politieagent heeft de minst originele rol in dit stuk: hij wil niets zeggen, waarna ze zijn vrouw en hem vermoorden zonder het nog eens te vragen. Bij Frank is het al iets interessanter: hij komt de douche uitgelopen met een handdoek rond zijn middel. Twee gangsters bedreigen hem met een pistool en trekken zijn handdoek af, maar geen reden om weg te draaien van het scherm: Frank had een onderbroek aan onder zijn handdoek. Oef. De gangster dreigt dat hij Franks "black gift" eraf zal snijden (ookal houdt de acteur zijn handen rond het midden van Franks bovenbeen), maar Frank denkt snel en leidt de twee oelewappers af door te zeggen dat het adres in de kleerkast ligt, waarna hij ze neerschiet. "Het adres ligt in de kast", zonder twijfel een klassieker in wording. Maar dan komen we uit bij de climax van het onderzoek: Peggy is alleen thuis en is eten aan het klaarmaken. Ze heeft toevallig een pan vet op het vuur staan wanneer Z'dar en zijn crew haar tegen de tafel drukken en het gloeiend hete vet ter hoogte van haar kruis uitgieten. Auwch. Logischerwijze geeft Peggy het adres, en aangezien dat dat de laatste scène is waar Peggy in voorkomt mogen we aannemen dat ze later sterft aan vaginale brandwonden.
Terwijl iedereen vermoord werd hielden Joe en Jennifer een stomende seksscène vol viskussen. Wanneer hij de telefoon opneemt leert hij van Frank dat de Katana-gang naar zijn adres kwam vragen, Joe kijkt naar buiten en jawel: daar lopen ze toch niet net voorbij zeker. Joe rent uit het relatief veilige huis naar buiten en neemt Jennifer mee - dat moet zowat de eerste les op de politie academie zijn - en we krijgen weer een standaard shootout: geen oog voor dekking en vooral veel rondrennen, wat vooral duidelijk maakt dat dit een totaal ander huis is. Serieus, ze zwemmen en eten in een afgelegen villa met een erg mooie omgeving, maar het uiteindelijke vechten gebeurt in een typische woonwijk. Dus ofwel zijn de twee voor de seks naar een ander huis gereden, ofwel is dit een joekel van een continuïteitsfout. In zijn derde en laatste scène beveelt Jonah Jameson de twee om naar Fujiyama's huis te gaan en iedereen te vermoorden, wat een heel erg immorele opdracht is, maar het is niet alsof Joe en Jack iets anders hebben gedaan tot op dit punt. Na een korte komische insteek ("Hey Jack, waarom kruip je onder het hek en spring je er niet over?" "Omdat ik een undercover agent ben", hahahaha) komen we uit bij wat zowat de zesde shootout moet zijn. Deze keer in de hoofdrol: een gast met een machinegeweer die zonder te kijken rondloopt tijdens een vuurgevecht en een dikke kleurling in een veel te klein shirt die dekking zoekt achter boompjes, maar dan plots beslist om dekking te zoeken tussen twee bomen in. En er zijn nog wat speciale effecten zoals een fles die wordt kapotgeschoten, maar de tv er vlak achter niet. Good stuff.
Fujiyama houdt Jennifer dan onder schot, waarop de agenten hun wapens wegleggen. Fujiyama schiet Frank neer en wacht dan heel erg lang om op Samurai Cop te schieten, en ondertussen wordt hij neergeschoten door Frank. Want neen hoor, Frank was helemaal niet dood: hij droeg een kogelvrij vest! Dat was blijkbaar een ingenieuze ingeving van Frank, waar je zou verwachten dat het standaard protocol is, maar goed: Frank is trots op zijn idee. Iedereen is onderhand dood, behalve Z'dar. De twee gaan naar een chalet, waar ze in shootout nummer zoveel verzeild raken. Deze keer opmerkelijk: een gangster die de twee agenten met pistolen te lijf wil gaan met een katana. Dat klinkt behoorlijk dom, maar Joe toont dat hij nog net wat dommer is wanneer hij de man met zijn blote vuisten te lijf gaat. Jack schiet de man bedachtzaam neer (de Indy scène nog eens opnieuw). Veel figuranten (en de rosse vrouw) leggen wederom het loodje, maar dan komt Z'dar aan, en aangezien hij zijn hemd uitdoet weet je dat het nu helemaal los gaat lopen. Z'dar daagt Joe uit tot een zwaardgevecht, waarbij Joe de katana van de zojuist neergeschoten man gebruikt. Amir Shervan weet zijn plotelementen niet zo goed te verbergen. In dit laatste gevecht wordt het zwaardgevecht weer versneld, wat afgewisseld wordt door vuistgevechten. Uiteindelijk wint Samurai Cop het van de Samurai door zijn nek te breken... of alleszins half, want hij leeft nog en is bij bewustzijn. Hij smeekt Joe om hem met eer te laten sterven, maar vlak voor Joe de man onthoofd houdt Frank hem tegen met de woorden "No Joe, you're a cop!", waarop Joe zijn zwaard weggooit. Daarmee is het mysterie achter de vele doden en weinige arrestaties in deze film opgelost: Joe was vergeten dat hij een agent is. Z'bar pleegt harakiri, Joe en Jennifer gaan naar het strand en roll credits!
Samurai Cop zit vol vreemde ideeën. Voorbij het budget en het acteren kan je kijken, maar wanneer de mensen in vuurgevechten geen dekking zoeken heeft je film meer weg van een schietkraam dan een actiefilm. Maar daarin schuilt het genot van de film: dit is nog eens een pure nonsense B-film waar het budget en het amateurisme van af druipt, en dat levert zéér amusante "cinema" op. Er zitten nog vele fouten in de film, de meest opmerkelijke is dat Amir Shervan zelden twee personages in beeld neemt. Samurai Cop is een bouwpakket van een film: als je thuis zelf een videocamera hebt kan je minstens de helft van de film heropnemen zonder dat er inhoudelijk veel verschil is. En de cheesy synthpop soundtrack straalt ook niet meteen kwaliteit uit. Achja: dit is een heel slechte film, die heel slecht geschreven is en waar collectief slecht geacteerd wordt, maar hey... zo zie ik ze graag.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Gast, dit is echt briljant, maar ik kan hem nergens vinden. Waar haal je deze film vandaan?
BeantwoordenVerwijderenHet internet, natuurlijk! De regio-locked DVD importeren zit er niet in, maar hij staat wel op isohunt.
BeantwoordenVerwijderen