11 mei 2010
Mighty Morphin Power Rangers: The Movie (1995)
Er zijn zo'n paar TV-fenomenen die heilig zijn voor iedereen die in de 90's is opgegroeid: Teenage Mutant Ninja Turtles, X-Men, het begin van het hele Pokémon gebeuren, ... maar op de Turtles na was er geen enkel fenomeen dat zo essentieel was voor mijn jeugd als de Power Rangers. VHS cassettes werden tot in het oneindige bekeken, met Megazords werden Barbies bestreden, met speelgoedwapens werd de ene na de andere epische strijd uitgevochten, en laat er vooral geen twijfel bestaan: ik ben de groene! Natuurlijk heb ik de verfilming van de serie dan ook tientallen keren gezien en ken ik het gebrekkige plot zo goed als van buiten, maar de nostalgische factor daargelaten is dit niets meer dan een lange aflevering op een budget van 15 miljoen.En het is vanaf het eerste shot meteen duidelijk waar dat budget naar toe is gegaan: skydiven! De vijf Power Rangers én Bulk en Skull springen uit een vliegtuig, draaien wat rond in vrije val en parachuteren naar beneden. Deze sequens duurt één minuut, is compleet onnodig en heeft onwaarschijnlijk heel wat centen gekost. Bij het landen wordt er meteen gesprongen naar een andere locatie - ter bewijs van de onnodigheid van de volledige intro - waar de Power Rangers nog eens een volle minuut rondskaten.Wat meteen opvalt is de wijziging in de cast, het ooit zo typerende raciale hokjesdenken (de Aziaat is de gele en de zwarte de - euh - zwarte) werd van de baan gegooid, beide acteurs werden van hun morphers ontdaan en vervangen: een Aziaat speelt nu dus de zwarte en een kleurling de gele, kwestie van het subtiel te houden. Maar de échte belangrijke acteurs zijn gelukkig ongewijzigd: Bulk en Skull zijn van de partij, alsook de badass met een ponystaart Tommy en Kimberly, de eerste TV-crush van menig generatiegenoot.
Bulk en Skull landen op een bouwwerf waar een groot luik wordt gevonden, waaronder - in tegenstelling tot de grote anticlimax in Lost - iets interessants wordt gevonden: een groot paars ei. Dit ei wordt later gevonden door Lord Zedd en Rita - de Al en Peggy Bundy van de superschurken - en bevat een vreemde, paarse gelei die zichzelf muteert tot de hoofdschurk van de film: Ivan Ooze. Hij gebruikt zijn kracht meteen op de toekomende Power Rangers door een tiental handlangers tevoorschijn te toveren die nauwelijks verschillen van de putties die Rita normaal gebruikt. Oh Ivan Ooze, jij crimineel genie. Na wat slappe kung-fu is het tijd voor hét moment waarom de film én de hele serie zo cool is: MORPHIN' TIME! PTERODACTYL! TRICERATOPS! TYRANOSAURUS! MASTODON! SABRETOOTH TIGER! WHITE TIGER! In combinatie met de gitaarsolo die op de achtergrond raast geeft dat zelfs na vijftien jaar nog altijd een flinke adrenalinerush. Terwijl de helden, inmiddels vol in kostuum, een hoop figurantenass kicken valt toch één ding op: Power Rangers kunnen nooit gewoon wandelen. Zoek maar eens een willekeurig fragment op op Youtube: voor elke halve meter die ze moeten lopen doen ze wel een backflip of een radslag. Maar tussen al de gymnastiek door wordt het gevecht beëindigd wanneer Tommy's zwaard een gewicht laat vallen dat vasthangt aan een touw; niet door het los te snijden, maar door gebruik te maken van de laser ogen van het zwaard. Achja, soms moet je gewoon je ogen dichtknijpen en zoiets incasseren. Letterlijk twee seconden na het gevecht verliezen de Rangers echter hun krachten, uit angst voor een hele hoop foute boel rennen ze naar hun 'command center'.
Want terwijl de Power Rangers gracieus hun tegenstanders in de pan aan het hakken waren verplaatste Ivan Ooze zich naar de Rangers' thuisbasis. Deze werkplaats wordt bemand door Zordon, een groot eivormig hoofd in een doorzichtige buis, en Alpha, het gehandicapte buitenechtelijke kind van C3PO en R2D2. Ooze slaat de boel kort en klein, waardoor Zordons magische tijd-vertraag-dingetje niet meer werkt. Zordon's enige kans op overleven is een mysterieuze kracht die te vinden is op de planeet Phaedos; deze ongedefinieerde kracht kent geen beperkingen en geen opoffering van enige vorm, wat gewoon lui schrijven is en een oneindige bron aan kilo's plotholes. Maar het groepje wordt dus met de laatste krachten van het station naar Phaedos gestuurd, want, zo zegt Tommy: "We may not have our powers, but we're still the Power Rangers", een redenering die volgens mij niet helemaal klopt. Superman zonder superkrachten is ook maar gewoon een man. Day of the Dead zonder zombies is ook maar een dag als een ander. Dus is het van essentieel belang dat de Power Rangers ook enigszins power hebben, dat spreekt voor zich. Je vraagt je toch af wie zo'n zin geschreven heeft.
En dus vertrekt de groep naar Phaedos, een planeet die er uitziet als de Aarde en toevallig ook dezelfde samenstelling in de lucht, behoorlijk normale flora, een aangename temperatuur om er in shirt rond te lopen, ... enfin: ze hebben flink wat geluk. Maar omdat Ivan Ooze weet dat de Rangers op zoek zijn naar de zogenaamde 'Ninjetti' krachten, probeert hij hen tegen te houden. Hij doet dit door - hand op het hart - vliegende henchmen die er uitzien als gemuteerde kippen op te rochelen, uit te spugen en ze in rasechte The Wizard of Ooze stijl ten aanval te sturen. Na wat vechten en turnen worden de Rangers gered door een amazone strijdster. Ze kleedt elke Ranger in een hippe ninja-outfit en deelt dan de krachten van de magische dieren uit: de wolf, de beer, de valk en Adam - het Aziatische joch dat als zwarte Ranger probeert door te gaan - krijgt de krachten van de kikker. Adam is niet tevreden, maar na een kus op het voorhoofd draait hij al snel bij als de pussy die hij is. Iedereen denkt nu waarschijnlijk hetzelfde: Zack - de originele zwarte Ranger - zou vast wel met de krachten van bijvoorbeeld een panther gaan lopen zijn. Geen goed idee dus, die recasting. Na de krachten uitgedeeld te hebben verandert Xena plots in een uil en dat was dat. De helden gaan naar de plaats waar dé kracht verborgen zit, een expeditie zo gevaarlijk dat niemand ooit levend het eindpunt heeft bereikt. Dus na twee korte gevechten waar Adam vooral rondspringt hebben de Rangers de kracht beet. De kracht die alles mogelijk maakt. Simpel gezegd: in elk mogelijk script dat ooit iemand zou schrijven is de film dan logischerwijs gedaan, maar hier natuurlijk niet.
Want terwijl de Rangers op niet-Aarde ronddwaalden heeft Ivan Ooze potten smurrie lopen uitdelen. Een stinkend, smerig iets dat de kinderen niet willen hebben, maar het is gratis dus ze nemen het mee naar huis. Natuurlijk zorgt deze smurrie er voor dat ouders veranderen in gehoorzame zombies die alles doen wat Ivan Ooze zegt, niet dat daar ooit een reden voor gegeven wordt, maar als je eenmaal 'de kracht die alles kan' bedacht hebt ga je jezelf niet laten tegenhouden door details, of wel? De ouders graven oude robots op, steken ze in mekaar, vullen ze met het Ooze levenssap (ieuw) en worden dan bevolen om van een klif te springen. De ouders lopen gezamenlijk een zekere dood tegemoet, dus het is aan de kinderen om hen te redden. Hoe? Wel, gelukkig is er één kind dat de leiding neemt en een monorail EN een kraan EN een waterkanon kan besturen. Net zoals jij en ik! Maar goed, de ouders ontwaken uit hun hypnose omdat ik weet niet waarom en dat is het einde van dat sub-plot. Belangrijker is dat ondertussen een grote mechanische wesp en schorpioen door de straten lopen, maar dan komen de Rangers terug op Aarde. Ze gebruiken hun gloednieuwe CGI-Zords (die lelijker zijn dan de originele speelgoed versies) en verslaan de schorpioen.
En dan fuseert Ivan Ooze met de grote mechanische wesp, en ik ga er deze keer maar geen vraagtekens bij zetten en gewoon slikken dat de opperschurk zich in een kwetsbare positie brengt tegen een vijand die net een even sterke tegenstander probleemloos heeft verslagen. De twee kolossen vliegen de ruimte in waar de Power Rangers het gevecht winnen in één van de meest foute finales ooit: de Megazord geeft Ooze een kniestoot in de kroonjuwelen (ze hebben er zelfs een speciale noodknop voor), die vervolgens met een komeet botst, wat natuurlijk eindigt in een grote en luide explosie aangezien er in de ruimte geen lucht in de weg zit om het geluid of vuur tegen te werken. Een leuke levensles voor de kinderen. De Rangers keren terug naar Zordon, maar helaas zijn ze te laat: Zordon is dood. Tranen vloeien en iedereen is teneergeslagen, is dit het einde van de Power Rangers? Maar wacht even, Tommy herinnert zich iets. Ze bezitten de kracht die alles mogelijk maakt! Dusja, Zordon komt terug tot leven, het laatste bedrijf is volkomen idioot en de seizoenen die na deze film gemaakt werden zitten vol plotgaten. Achja, waar klaag ik over, natuurlijk is Mighty Morphin' Power Rangers: The Movie niet meer zo goed als ik me herinner. Maar het blijft nu eenmaal een erg nostalgische zit waar ik altijd goede herinneringen aan zal hebben. Go Go Power Rangers.
Regisseur:
Bryan Spicer
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Darn! Dat klinkt vaag :p Nooit echt Power Rangers gevolgd, dus zal dit niet zo snel gaan kijken.
BeantwoordenVerwijderen