14 maart 2010
Mega Shark vs. Giant Octopus (2009)
Het al dan niet waargebeurde plot van Mega Shark vs. Giant Octopus is even cool als de titel doet vermoeden: een megalodon (zo'n prehistorische, gigantische haai) en een even gigantische octopus ontdooien plots en enkele minuten later weten ze al voor paniek te zorgen. Dat is de hele premise: haai en octopus fucken allerhande shit up. Er wordt een plan in werking gesteld om de twee tegen te houden: ze worden beiden naar een drukbevolkte haven (San Francisco en Tokyo) gedreven om ze daar te vernietigen. Klinkt als een goed plan!Maar neen, natuurlijk lukt het niet. Het nochtans waterdichte plan werd bedacht door het centrale trio van de film: allereerst is er Debbie Gibson, in betere tijden was ze een
tienerpopsensatie maar zo'n dikke twintig jaar later is ze door de wereld vergeten in dit soort films belandt. Achja, ons Debbie doet dat niet slecht: acteren is niet haar sterkste punt, maar ze komt sympathiek over en beschikt over een zekere milf-factor, dus qua schermvulling valt er niet te veel te klagen. Aan haar zijde vinden we haar oude leerkracht en mentor Sean Lawlor - sprekend in een Iers accent dat zo belachelijk is dat je nooit zal geloven dat hij daadwerkelijk Iers is - en Vic Chao; de Japanse love interest die dan weer op geen enkel moment de indruk wekt dat hij het eiland ooit met eigen ogen gezien heeft. De enige memorabele rol wordt gespeeld door Lorenzo Lamas: een heerlijk cheesy en ééndimensionale militair die iedereen constant afblaft én in het zwart gekleed gaat met bijpassend staartje. Hardcore!Wanneer het drietal hun uitstekende plan echter niet blijkt te werken (Mega Shark eet een brug op en zwemt rustig weg) worden de twee giganten tegen elkaar uitgespeeld. In deze epische climax zien we Mega Shark en Giant Octopus tegen elkaar vechten: Giant Octopus knijpt Mega Shark plat, die op zijn beurt dan weer twee keer dezelfde
tentakel afbijt. En dan - wanneer de spanning ondraaglijk wordt (enig sarcasme is soms moeilijk geschreven te krijgen) - sterven de beide monsters en is de wereld er van verlost. Een finale die nog sterker tegenvalt dan het onbesliste King Kong vs Godzilla, want wie verzint nu serieus een eindgevecht waarin beide partijen plots sterven? Goed, naar mijn gevoel is de duidelijke winnaar Mega Shark die ruim dubbel zoveel schermtijd krijgt. Naast de eerder genoemde brugscène haalt hij eerder ook al een schip neer en grijpt hij een vliegtuig uit de lucht (HIJ GRIJPT EEN VLIEGTUIG UIT DE LUCHT!). Sorry Giant Octopus, maar daar kan niemand overheen.Wie ooit een B-haaienfilm gezien heeft weet welke gebreken ze mogen verwachten: de footage van Mega Shark bestaat voornamelijk uit enkele (een stuk of drie?) scènes die opgekocht werden uit een documentaire en deze worden constant herhaald (een bepaald haai-zwemt-voorbij-camera shot wordt een tiental keer gebruikt). Aangezien er geen documentaires beschikbaar zijn waar haaien vliegtuigen mid-air
opeten werd er voor enkele scènes CGI gebruikt. Het vreemde hier is het verschil tussen de twee kolossen: Giant Octopus ziet er enigszins geslaagd en overtuigend uit, waar Mega Shark schijnbaar door een PS One gerenderd werd. De flagrante fouten in continuïteit (Mega Shark is het een moment sneller dan een jet, terwijl hij even later een duikboot niet kan bijhouden) en zeer cheesy compilaties waarin dromen en wetenschappelijke experimenten (rood + blauw = fluorescerend groen, SCIENCE!) getoond worden geven de film wel de typische B-charme mee en daarmee is Mega Shark vs. Giant Octopus zeker genietbaar voor liefhebbers van het genre. So bad it's good.5.0
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten