14 juli 2011
Paul (2011)
Zo'n beetje de hele wereld is verliefd geworden op het trio Simon Pegg, Nick Frost en Edgar Wright. Spaced was een geestige serie, Shaun of the Dead een goede zombieparodie en Hot Fuzz een briljante deconstructie van het actiegenre. Vooral Hot Fuzz was het hoogtepunt van hun samenwerking en is de voorbije jaren zelfs uitgegroeid tot één van mijn favoriete scripts aller tijden. Het is fenomenaal hoe scherp die film geschreven is: zo'n beetje elke zin werd met een reden geschreven, de grappen raken altijd doel, er is een duidelijke continuïteit in het script ivm eerdere passages citeren, etc. Het trio dat die film geschreven heeft is ondertussen ook aan andere projecten beginnen werken (het aftellen naar de finale van de zogenaamde blood-and-icecream trilogie laat nog wel een tijdje op zich wachten), en of ze het nu willen of niet: daaruit blijkt wel duidelijk wie het grote genie van de drie is.Scott Pilgrim vs. The World was Wright's solowerk. De film had eenzelfde uitstraling als Shaun en Fuzz kenmerkte, en dat heeft niet alleen met zijn regie te maken. Scott Pilgrim zat vol met eenzelfde stijl grappen die subtiel naar de kijker geworpen worden. De film stroomt constant verder aan een hoog tempo zonder ooit verwarrend te zijn, respecteert zijn personages en werd op een slimme manier geschreven. Nu is er Paul, en tja...
Ik zal niet zeggen dat Pegg en Frost geen talent hebben om comedy te schrijven. Ze zullen allebei zeker en vast hun aandeel gehad hebben in de genialiteit van Hot Fuzz, ze weten alleen niet hoe ze hun ideeën moeten vertalen naar een coherent, uitgebalanceerd, scherp scenario. De film is helaas nogal een rommeltje geworden waar geen echte richting in te vinden is. Het plot op zich is weinig meer dan een veredelde kopie van E.T: Paul is een alien, wordt gevangen genomen, ontsnapt, ontmoet mensen, gaat terug naar huis. Daar is niets mis mee: dat is een luchtig verhaal waar plaats genoeg is om situatie- en personagebonden humor in te verwerken.
Maar de film is uiteindelijk gewoon niet grappig genoeg om te overtuigen als komedie. Er zitten geen echte dijenkletsers in of grappen die je hoog en al een uur na de film nog zal herinneren. We krijgen een verzameling clichés die in moderne komedies veelal gebruikt worden, maar waar helemaal niks origineel of eigenzinnig mee gedaan wordt. Een opsomming: een portie drugs-humor, wanneer Kristen Wiig aan een joint trekt en vervolgens moet lachen, honger krijgt en dwaze dingen zegt. Er zitten homo-grappen in, wanneer mensen denken dat Pegg en Frost meer zijn dan "gewoon vrienden". Er wordt zogezegd grappig gevloekt, met een hoop 'fuck', 'balls', 'penis', 'shit' en dergerlijke, die gecombineerd worden op een... tja, ik denk dat je het een "creatieve manier" zou moeten noemen, maar echt grappig is het allemaal niet. Het vreemdste aspect van de film is misschien wel de vrij sterk aanwezige atheïstisch humor. Kristen Wiig's personage begint als een sterk religieus iemand, die haar geloof verliest nadat ze Paul leert kennen. Het is opmerkelijk dat de religieuze personages compleet belachelijk gemaakt worden, van zaken als "de Heer zal ons wel genezen" tot op je knieën vallen en weesgegroetjes beginnen bidden. Aan het einde van de film zegt Wiig zelfs letterlijk dat Paul haar "bevrijd heeft", aangezien hij haar Godsbeeld heeft vernietigd. Nu heb ik op zich geen problemen met een anti-religieuze houding, maar zo'n atheïstisch standpunt heeft nu eenmaal geen plaats in een komedie. Het is veel te zwaar, een te serieuze kwestie, om zomaar eventjes belachelijk te willen maken.
Maar goed, de hele toon van Paul loopt zelfs zonder dit zure atheïstische aspect flink in het honderd. Aan de basis is dit natuurlijk een komedie over een alien en zijn avontuur, maar er zitten een paar serieuze dompers in. De toon van de film is gewoon niet constant: bij momenten is het een veredelde tekenfilm, waar mensen in het kruis geschopt worden om ze uit te schakelen, en waar Paul kan blijven stilstaan zodat mensen denken dat hij een etalagepop is. Maar andere momenten zijn er dan weer mensen die levend verbranden (al beweren de credits van niet, maar goed), of iemand die met een shotgun in de borst wordt geschoten zodat er een klein dramatisch momentje uitgeperst kan worden.
En hoewel de film alle kanten op gaat, blijft hij voornamelijk ook stil staan. Tussen het ontmoeten en het afscheid nemen van Paul - laten we zeggen een klein half uurtje - zit ruim een uur film waarin geen opbouw zit. We leren niets over deze personages, er zit geen waarneembare vooruitgang in het plot, er zitten geen wendingen in de verhaallijn. Er gebeurt gewoon niets, behalve dan dat de groep achtervolgd wordt door de slechteriken.
En toch is Paul absoluut geen blamage zoals The Hangover: Part II was. De grappen mogen dan wel zéér vaak langs de kijker heen vliegen en hoogstens een paar glimlachjes forceren, maar ze storen niet in die mate dat je er kwaad van kan worden. De cast is heel sterk met een altijd goede Frost en Pegg, een amusante Kristen Wiig en Seth Rogen die - en dit is een grote verrassing - een degelijke stemacteur is. De CGI voor het personage is ook meer dan degelijk en visueel is het geen enkel probleem om het computereffect als personage te accepteren. Jason Bateman lijkt zwaar miscast als de speciale agent die de groep opjaagt, maar uiteindelijk weet hij makkelijk te overtuigen. En omdat de cast tof is en er geen grappen van té laag niveau zijn weet de sfeer opperbest te blijven. Want als er één positieve zaak over Paul te zeggen valt, is het wel dat de film ondanks alles tof is om naar te kijken. Het is niet heel grappig, het plot vervalt al eens in clichés, de film staat een goed uur zowat stil, maar toch verveelt de film op zich geen seconde. En dat is ook al heel wat waard. Dusja: Paul is een vreemd filmpje om te moeten quoteren: er scheelt meer dan genoeg mee om niet over een goede film te kunnen spreken, maar ik kan ook niet zeggen dat ik spijt heb dat ik er naar gekeken heb. Positief? Negatief? Vervelend? Amusant? Paul is uiteindelijk, in één woord, gewoon heel erg..... mwe.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten