26 juli 2011
Cyberbully (2011)
TV-stations zijn de laatste jaren een flinke factor geworden binnen de filmindustrie, op vlak van entertainment alleszins. Vooral The Asylum en Syfy komen op deze blog al eens voorbij met allerhande monsterfilms, maar ze zijn natuurlijk niet de enige die zelf films produceren. Andere, serieuzere zenders wagen zich er ook al eens aan, zo brengt HBO van tijd tot tijd al eens pareltjes uit. Nu, om een beeld te krijgen van ABC Family's originele producties brengt de TV-maatschappij dit jaar ook nog Mean Girls 2 (uiteraard zonder Tina Fey), My Future Boyfriend en Teen Spirit uit. Het is de oorsprong van de gemiddelde Vijf TV film, maar dan gericht op een nog ietsje jonger publiek. Wanneer dat bedrijf een film over computerpesten produceert moet je dus vooral je billen dichtknijpen, je hoofd bedekken en hopen dat alles goedkomt.Cyberbully (of als je stijlvol wil zijn: Cyberbu//y) vertelt ons het verhaal van dat meisje dat in Hannah Montana meespeelt maar niet Hannah Montana zelf is (Taylor). Ze is een normale schoolgaande tiener die een aantal vrienden heeft, sociaal actief is, 's morgens met tegenzin ontbijt, etc. Ze is net zoals elke generatiegenoot die je persoonlijk kent hele dagen bezig met SMSen, chatten, en alles dat daar ook maar een beetje op lijkt. Maar moeder houdt zo nu en dan een oogje in het zeil en weet zo haar dochters online-gedrag volledig te controleren. Het leven is mooi, de zon schijnt, vogeltjes fluiten. Om haar aspiraties als journaliste te ondersteunen geeft de moeder niet-Hannah Montana een laptop. Een eigen computer. Een gebrek aan controle. Ze krijgt... zelfstandigheid.
Ik durf nauwelijks kijken.
Wat je namelijk moet weten over Cyberbully is dat het zowel geschreven als geregisseerd is door vijftigplussers die klaarblijkelijk geen voeling hebben met de jeugd van vandaag. Jawel, Cyberbully is nog eens een echte "Flippo's en Gameboys" productie die zijn best doet om heel hip en cool over te komen, maar duidelijk niet weet wat de jongeren vandaag de dag drijft. De reacties op de bad girl/spank me status zijn dus geen grapjes (want we kennen vast allemaal wel mensen die zo'n Facebookstatussen zelf ook gewoon schrijven). Neen, het arme meisje wordt het slachtoffer van cyberpesten! En dit is wanneer de film pas echt weet uit te blinken.
Zo komt er al snel een reactie binnen van Lindsey Varkenskop, de überpestkop van de film. Ze zegt "Ew, who'd want to touch your ugly ass?". Waarop onze naughty bad girl reageert met "ur nasty and a bitch". Of de opeenvolging van berichten: "i sit behind you in algebra, you smell weird" - "that's what skanks smell like" - "what like puke?". Wanneer een vriendin haar vervolgens probeert te helpen met een "jealous much, she's smarter than you", wordt er genadeloos gecounterd met een "then y doesn't she know she's a loser". Jawel mensen, een flinke portie van wat je hier te zien krijgt is niets meer dan een verfilming van internet flamewars. Niet zo'n heel realistische overigens, want een "ur worse then hitler" krijgen we niet te zien.
En Hitler was ook al niet de populairste jongen op school.
Hoe extreem plat en hilarisch dat ook moge klinken, Cyberbully doet wel één ding goed. Het hoofdpersonage wordt namelijk afgebeeld als een realistisch hedendaags tienermeisje. Wat zoveel betekent als dat je na een kwartier al een gigantische grafhekel aan haar krijgt, en het niet eens zo gek lijkt dat ze inderdaad niet slim genoeg is om te weten dat ze zelf een loser is en naar kots stinkt. Je kent het wel: overdreven sarcastisch praten, met je ogen rollen, onbeschoft zijn tegen vriendelijke mensen, je vrienden flink beledigen omdat ze je raad geven die je niet wil horen, dat soort zaken. Het toppunt komt er al vrij snel wanneer een vriendelijke jongeman haar aanspreekt in verband met het pestgedrag op haar Facebook-pagina. Hij weet immers hoe het is, mensen noemen hem vaak "fairie", "homo" of "too gay to live". Maar dat is niet zo erg weet Taylor, want "you really are gay, what they're saying about me isn't true". Mooie levensles daar ABC Family, pesten is alleen erg als het niet waar is. Doe die scène volgende keer eens met een gehandicapte of iemand van een etnische minderheid, Amerika zou plots te klein zijn.
Taylor doet inmiddels weinig anders dan janken, achter Scott aanlopen en over de Facebookjongen praten. Ze is eigenlijk wel vrij skanky, waardoor die beledigingen eigenlijk helemaal niet zo erg waren, als we de regels die ze aan 2gay2live uitlegde voor waar aannemen. Maar dan, van de ene dag op de andere, verandert de internetman zijn gedrag en post hij openbaar "u really r, i got with you, now i have the clap". Een plottwist van formaat. Tussen de verdere verwijten door ("want to see nekkid girls in locker room, not taylor slut gross") loopt Taylor door de film heen alsof het een collage is van de laatste vijf minuten van verscheidene House afleveringen: prominent koude muziek, weemoedige shots van wandelingen in gangen, een flinke sfeer van melancholie. Taylor ziet er inmiddels uit als een junkie en besluit niet meer te kunnen leven in een wereld waar mensen haar stommerik noemen en zeggen dat ze stinkt. Ze post een afscheidsvideo op Facebook, wat volgt is een scène waar we nog jaren plezier aan zullen beleven.
Serieus, hoe kun je deze scène nog maar beginnen te beschrijven? Een minstens zestien jaar oud meisje probeert zelfmoord te plegen door een overdosis pillen te nemen. Ze krijgt het kinderslot echter niet open ("then y doesn't she know she's a loser" schiet ons spontaan te binnen). Wanneer haar vriendin, moeder en de ambulance aankomen stormen ze de kamer binnen, waar ze nog altijd met het kinderslot ligt te friemelen. Heeft ze tien minuten met dat potje staan ronddraaien? Kon ze geen andere mogelijke zelfmoord verzinnen nadat Plan A faalde? Kon een zestienjarig meisje écht niet deduceren dat je op de knop moet drukken terwijl je draait? Vond de schrijfster dit een plausibel scenario? Vond de regisseur dit een aangrijpende scène? Veel vragen, maar met enige zekerheid durf ik stellen dat dit de onbedoeld grappigste verijdelde poging tot zelfmoord is in de geschiedenis van de cinema.
Helaas is dit niet het einde van Cyberbully. Taylor wordt verdoofd en opgenomen in een ziekenhuis (dat doet een ambulance blijkbaar wanneer er in feite helemaal niets gebeurt). Ze gaat naar een zelfhulpgroep waar ze 2gay2live weer tegenkomt, er wordt een wet tegen cyberpesten aangevraagd, etc. etc. Laat het duidelijk zijn: het pestgedrag is waar de film punten weet te scoren. Het voelt gewoon compleet verkeerd en stereotyperend aan, en dat is het beste aspect van de film: de onbedoelde humor van alles. Maar het laatste half uur van de film is te letterlijk een poging om tegen de kijkende kinderen te zeggen wat ze moeten doen als ze gepest worden. Het breekt de vaart van de film en wordt slechts sporadisch opgefleurd met degelijke scènes (zoals een advocaat die het 'first amendment' gebruikt om het misbruik van zijn dochter goed te keuren). Uiteindelijk keert Taylor terug naar school en confronteert ze haar pesters rechtstreeks door te zeggen dat ze gemeen zijn en mensen kwetsen. Een staande ovatie is het gevolg. Je zou toch bijna medelijden krijgen met al die gepeste kinderen die na het zien van Cyberbully hun moed bijeen schrapen om hun aanvallers tegen te spreken met "Ik word daar wel heel triest van, ja". Dat is niet de manier waarop je kinderen moet leren voor zichzelf op te komen, want het leven is geen aflevering van Full House.
Dusja, wat probeert Cyberbully ons te zeggen? Als je pesters zegt dat ze gemeen zijn zul je overwinnen? Kinderen zijn dom wanneer ze over het internet praten? Kinderslot werkt natuurlijke selectie tegen? Neen, als je een degelijke film over pestgedrag wil zien, grijp dan naar Klass. Want dit is uiteindelijk - ondanks de bij momenten hilarische uitwerking - een dertien-in-een-dozijn verhaal dat ons op een wel heel simpele manier uitlegt dat pesten verkeerd is. En als je dat moet leren van een meisje dat nog geen kinderslot kan openen zou het me verbazen als je dit leest zonder een onderbroek in je bilspleet, twee natte oren en een aantal flinke blauwe plekken.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
omg. sommige dinge die je zeg zijn waar.. maar deze film verteld een WAARGEBERUD VERHAAL wat trouwens prachtig is verfilmt. en jij loopt het zomaar fkes de grond in de praten. ik vind dat neit kunnen. SLECHT
BeantwoordenVerwijderenomg. sommige dinge die je zeg zijn waar.. maar deze film verteld een WAARGEBERUD VERHAAL wat trouwens prachtig is verfilmt. en jij loopt het zomaar fkes de grond in de praten. ik vind dat neit kunnen. SLECHT
BeantwoordenVerwijderen