24 februari 2011
Shadow Man (2006)
Wie is hij?Ex-CIA agent Steven Seagal, alleenstaande vader sinds zijn vrouw vijf jaar geleden stierf. Dit verlies verwerkt hij met behulp van een naamloos, nauwelijks twintigjarig meisje. Je zou ergens bijna verwachten dat Seagal naar haar nieuwjaarsbrief luistert en haar daarna een stuk chocolade geeft, maar helaas: nog voor je "kokhalzen" kan zeggen betast Seagal haar naakte lichaam en is er wederom een Oost-Europese deerne verpest voor de rest van haar leven. Nu, niet dat Seagal er meteen opspringt zoals je zou verwachten: hij zucht eens en het lijkt of hij twijfelt of het wel de moeite is om uit zijn stoel te komen. Gewenning is duidelijk opgetreden, want Seagal gets all the bitches.
Hij is uiteraard een meester van aikido, de martial arts voor de luie mens, die - als we Seagals films erop nagaan - vooral bestaat uit het vastgrijpen en kletsen van slechteriken. Seagal is zelfs zo goed in deze vechttechniek dat hij nu ook al in zijn films les geeft. Hij slaat zijn chi (of wat dan ook) tegen een student, die op de grond valt. Hij slaat zijn chi in een watermeloen, waardoor het vruchtvlees kapotspringt. Pas op: dit is volkomen fout, want iedereen weet dat wanneer je aangevallen wordt door iemand met een watermeloen je gewoon de tijger moet loslaten*. Een van Seagals leerlingen is echter onder de indruk van de manier waarop de grootmeester meloensap maakt, en vraagt of hij dat ook kan leren. Lijkt me een logische vraag, gezien Seagal toch wel de docent is. Hij lijkt even te twijfelen, misschien wel naar een antwoord te zoeken, en slaat de arme jongen dan in ware Dragonball Z-stijl tegen de muur, waarop een showgevecht uitbreekt met de rest van de klas. Het is de ultieme introductie tot een Seagal personage, balancerend op de rand van zelfparodiëring.
Omdat zijn vrouw vijf jaar dood is neemt Seagal zijn dochter mee naar Roemenië, aangezien het daar goedkoper is om een film te draaien. Zonder dat Seagal het beseft verstopt zijn CIA-agent-schoonvader iets in zijn telefoon. Eenmaal in Roemenië aangekomen lopen Seagal en zijn dochter de luchthaven uit, terwijl de schoonvader zijn limousine instapt. Maar Seagal zijn paspoort is potjandorie toch wel niet uit zijn handtas, errrr, mantas gevallen zeker! Even terug naar binnen om te gaan zoeken dus...
En dan loopt alles mis!
De limousine ontploft! En in de chaos die er dan ontstaat wordt zijn dochter ontvoerd door een Britse vrouw. Op één minuut tijd staat Seagals leven plots volledig op zijn kop. Het is zelfs zo verwarrend voor hem dat hij op een bepaald moment in een andere persoon verandert!
Dit is Seagals stuntdouble, die hier gebruikt wordt voor de grote stunt waar Seagal naar een auto toe loopt. Ja, er wordt nogal kwistig met hem omgesprongen, en het is min of meer de regel dat elk shot waar je Seagal langs achter of enkel zijn lichaam ziet gebruik gemaakt wordt van de stuntdouble. Nu, Seagal verkeert niet meer in de fysieke staat waarmee hij in de 90's degelijke actiefilms maakte, en hoewel men dat probeert te te verbergen met lange leren jassen, heeft Seagal een flink buikje gekregen. Zijn stuntdouble verkeert echter in topvorm, waardoor je altijd duidelijk kan onderscheiden wie er nu precies in beeld rondloopt. Niet meteen een perfecte 'double', dus;Seagal of zijn stuntdouble - wie zal het zeggen - kruipt een auto in en achtervolgt de kidnapper in de meest 50's auto-achtervolging in vele jaren. Om u een duidelijk beeld te geven: auto's die tegen 60 per uur rondrijden, afgewisseld met shots van één van beide partijen die als een idioot aan het stuur zitten te draaien, terwijl er een bewegende achtergrond in gegreenscreend wordt. Een voorbeeld:
Funfact: ik wou bovenstaande afbeelding eigenlijk maken met een foto van Seagal achter het stuur, maar van de zes personen die we tijdens deze achtervolging zien is Seagal de enige van wie we geen duidelijk beeld met achtergrond krijgen. Hij wordt elke keer vanuit een lichtjes dalende hoek gefilmd, hoogst waarschijnlijk om zijn kinnen te verbergen. Oh ijdelheid, uw naam is Seagal.Maar helaas weet de kidnapper te ontsnappen. Seagal staat er nu helemaal alleen voor, niemand zal hem helpen om zijn dochter te redden. Hij zal..... emmm.... als een schaduw....... slechteriken moeten vermoorden......... Steven Seagal is: Shadow Man!
Seagal kickt ass!
Het hoogtepunt binnen de hoeveelheid konten die worden geschopt neemt plaats wanneer Seagal wordt verraden door een oude vriend en opgesloten zit in een kamer. Op ongeveer één minuut tijd grijpt Seagal alles dat hij maar kan vinden en begint geconcentreerd te knutselen. Van aardappelmesjes maakt hij een soort werpsterren: dat is redelijk inventief. Maar dan begint hij pas echt te MacGyveren: met wat koperdraad, een brandblusser en een wasknijper creëert hij een boobytrap zodat de eerste schurk in de kamer ontploft. Het knapste is echter hoe hij - schijnbaar enkel en alleen door wat leidingen uit de muur te rukken en ineen te prutsen - ter plaatse een shotgun verzint. En hij legt ook nog wat speelgoedauto's onderaan de trap, hangt blikken verf aan een touw, smeert de trap vol teer en hangt een bunsenbrander aan de ingang. Lachen gegarandeerd.
Nog zoiets enorm cool is wanneer Seagal een helikopter uit de lucht schiet door er drie keer met zijn pistool naar te schieten. Dubbel cool is wanneer hij niet stopt en tien kogels later het hele ding ontploft. Maar verder is de actie allemaal nogal redelijk standaard: Seagal wordt aangevallen, Seagal zwaait wat met zijn armen en de schurk valt neer. Het had allemaal wel wat inventiever gemogen, maar wat kan je verwachten van een film waar "Trailers" een aanwezige knop is in het menu, maar je nooit op die knop kan drukken omdat er helemaal geen trailers op de DVD staan.Nog veel minder cool zijn de pogingen tot humor. Een enorm vreemd moment is een bepaalde Roemeen die een masker draagt: "hij heeft een freebase ongeluk gehad, zijn gezicht jaagt de klanten weg", legt iemand anders uit. Maar nadat Seagal het masker van zijn gezicht aikidot en ziet dat zijn gezicht vol uitslag staat zegt hij "That's no freebasing accident: that's syphilis". LACHEN GIEREN BRULLEN! Jezus Steven, heb je niets geleerd van de Arnolds en Sylvesters van deze wereld? Woordspelingen, het draait allemaal rond de woordspelingen! Wanneer je een trawant zijn ogen uit zijn hoofd slaat zeg je iets in de trend van "watch your back", of "an eye for an eye", meer hoef je echt niet te doen. Eender verder initiatief wordt allesbehalve aangemoedigd.
De puzzelstukjes vallen op hun plaats
Wat heeft Seagals schoonvader hem nu precies meegegeven? En waarom willen de Russen hem daarvoor omleggen? En wat is het kwaadaardige waar Seagal de wereld van moet redden? Voor die uitleg zet Seagal zijn bril op en gaan we over naar:
In de stylus van Seagals GSM heeft zijn schoonvader een 'micro-ingekapselde nanochip' geplaatst. Dat is een 'nanochip' die omgeven wordt door een speciale 'hars'. Deze 'hars' kan enkel opgelost worden met behulp van één specifieke 'formule', anders gaat de data verloren. De data op deze specifieke chip betreft het 'MK Ultra' virus: een soort super-AIDS dat de drager 'griep en kanker enzo' geeft, waardoor de persoon binnen het jaar sterft zonder dat het virus traceerbaar is. Klinkt allemaal heel logisch? Dan kunnen we stilaan afronden.Komt alles nog wel goed?
Seagal regelt een afspraak met enkele schurken om de chip te ruilen voor zijn dochter. Of, zo zegt hij; Seagal is eigenlijk een ouderwetse switcheroo van plan. "Geef me de chip", zegt de snoodaard. "Laat me eerst mjin dochter zien", zegt Seagal. En dan schiet Seagal de slechteriken neer. GENIUS!
Seagals schoonvader stapt van achter een muur vandaan: hij zat dan toch niet in de ontplofte limousine en blijkt te opperslechterik te zijn. Wat een twist! Zijn uiteindelijke motivatie is niet heel duidelijk - de Russen zijn afgeleid omdat ze op Seagal schieten, ofzoiets - maar onverwacht is het zeker!... een beetje, toch. Een klein beetje. Hij heft zijn pistool op: "Geef me de chip". Seagal zucht even en antwoordt met "It ain't over till the wolf hooooooowls". Hij wandelt naar zijn schoonvader toe. Schiet hem neer! Hij komt binnen vuist-afstand. Schiet hem neer! Hij gaat in aikido-positie staan. SCHIET HEM NEER! Te laat, Seagal past zijn watermeloen-move toe, kleeft zijn schoonvader tegen de muur en dus zijn zijn bij deze al de slechteriken officieel dood.
Wanneer ze terug in Amerika zijn koopt Seagal een paard voor zijn dochter, gevolgd door een freezeframe van een lachende Seagal. Een heel erg mooi, Diff'rent Strokes-einde van de film.
Dusja, Shadow Man heeft wel enkele degelijke momenten, maar is uiteindelijk een standaard by-the-books Seagal-film. Enkele van de typische minpunten in zijn 00's films zijn hier afwezig (geen nood, daar zal ik later wel eens op terugkomen), en eerlijk is eerlijk: Seagal heeft dit decennium maar weinig films uitgebracht waar hij er fysiek beter uitzag. Natuurlijk is hij uiteindelijk nog absoluut geen actieheld en loopt hij nogal gedesinteresseerd rond, maar dat verwacht je nu eenmaal van Seagal. Het is beperkt amusant in zijn clichés, maar geen meesterwerk: Seagal heeft betere, maar zeker ook slechtere.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ik moet toch zeggen dat ik na een drukke dag altijd met plezier even een Seagal film kijk. Hoe slecht ie ook is.
BeantwoordenVerwijderen